Forum Zwierzaki

A tu moje wiersze :D Zaczęłam pisać w podstawówce, ale tamte wiersze wywaliłam, choć rodzina mi mówiła, że są ładne i normalnie jak nie na mój wiek :P Kiedyś nawet napisałam coś w rodzaju "Romea i Julii", ale kompletnie nie pamiętam o czym :P


"Ci, którzy widzą anioły (dedykacja dzieciom) "


1.Ci, którzy widzą anioły,
chodzą jeszcze w pieluchach.
I w problemach swych małych
nie tracą hartu ducha.

2.Ci, którzy widzą anioły,
są pełni do odwagi ochoty.
W opiekuńczych ramionach struchlałe,
gdy usłyszą grzmoty.

3.Ci, którzy widzą anioły,
promienieją radością.
Pełne marzeń wspaniałych,
są świata przyszłością.

Hmmm... ładne. ;) Ja też kiedyś próbowałam pisać wiersze, ale nie udaje mi się to chyba tak bardzo jak tobie. Zamieścisz tutaj jeszcze coś? ;)

Haha :P  Się robi xD

"Kallina"

Kallina, z marmuru rzeźbiona
O oczach głębszych niż morze
Drobnej postaci, skruszona
Usta rozchyla w pokorze
Buzia rozkwita w uśmiechu
Rumieni się wstydliwie
Serce trzepocze w pośpiechu
I coraz bardziej tkliwie
W oczach blask się odbija
Błękit źrenic oświeca
Miłości pełna Kallina
Coraz bardziej kobieca.

meraviglia fajny wiersz, moje to sa takie bardziej dziecinne ale twój, podratulować

ja napisałam kilka wierszy na polski, troche głupie ale je wkleje

wszystkie na raz, nie bede sie rozdrabniać :D

„Lew samochwała”
Lew dumny ciągle się chwalił,
I nikomu się nie żalił.
Mówił, że ma głos wspaniały,
Zwierzęta stały i słuchały.
Powiedział im, że się nie boi wody
I unosi się lepiej od kłody.
Gdy lew o swym wyglądzie wspomniał,
O ważnym szczególe zapomniał.
Hiena się wtrąciła i zdążyła dodać:
Jesteś królem zwierząt, a nie możesz polować!



„Niedowiarek”
Gdy jedna ryba drugą oszukała,
To nikomu już wierzyć nie chciała.
A trudne jest takie życie,
I trzeba wstawać o świcie.
Lecz gdy ktoś prawdę powie,
To należy ufać mądrej sowie.
Ostrzegła ją przed trafieniem do siatki,
Bo w jeziorze są pułapki.
Myśląc, że sowa kłamała,
Nie posłuchał i wszystkie ości połamała.
I takie jest życie niedowiarka,
Jak słucha tylko zegarka.



„O niezadowolonym ślimaku”
Ślimak, wiadomo zwierzę powolne,
I wcale nie jest namolne.
Dźwiga co dzień swój mały domek,
Ten ślimak mały, a było mu Romek.
Lecz Romeczek nie chciał być taki,
Uważał, że jest nijaki.
Skarżył się każdemu kogo widział,
Owad się zdenerwował i powiedział:
Bo się nie lubi co się nie ma,
Tylko się lubi co się ma.

meraviglia podobają mi się twoje wierszyki.
renia twoje też są ładne, ale nie zrozum mnie źle, niektóre rymy są trochę wymuszone i częstochowskie ;)

Dziękuję :) :*


Renia, nie zrażaj się jakby co :) Pisz dalej. Z upływem czasu będziesz pisać coraz lepiej :) Każdy miał takie początki :) Nikt nie usiadł i nie napisał od razu "czegoś" co by zasługiwało na wyniesienie pod niebiosa :P :D

Wena mnie dziś odwiedziła, została trochę dłużej i tak oto powstały 2 wierszyki :D


"Modlitwa"

Weź za rękę moją duszę
I pociągnij mnie do siebie.
Choć czekają mnie katusze,
Przecież z Tobą będę w Niebie.

Weź i ściśnij moje serce,
Niech polecą słone łzy.
Chociaż będę w poniewierce,
Przecież ze mną będziesz Ty.


Teraz moje 3 grosze: nie bylam pewna co do 2 zwrotki, czy jej nie usunąć, ale zostawiam, choć mam wątpliwość, czy aby jednak ten wiersz nie będzie lepszy tylko z 1 zwrotką.

Teraz drugi wiersz. Napisałam kawałek w gimnazjum (koleżanka miała na nazwisko Ślepowrońska i to dzięki niej powstał ten wiersz, choć ona nigdy się o nim nie dowiedziała :D ). Dziś wiersz dużo przerobiłam i przedłużyłam :D

"Spotkanie"

Pewna ślepa wrona
Spotkała raz gawrona.
Ona ślepa, on niemowa,
Tak zaczęła się rozmowa.
Wrona pyta: "kto Ty taki?"
Gawron się na wronę gapi.
Wrona dalej: "może sowa?"
Gawron do niej ani słowa.
Wrona ciągnie: "może kruk?"
Gawron ma zamknięty dziób.
Wrona strzela:"może wróbel?"
Gawron nadal morda w kubeł
Wrona mówi:"może szpak?"
Odpowiedzi jednak brak.
Gawron myśli:"O mój Boże!
Cóż nam teraz dopomoże?"
Wrona wtenczas też myślała,
Siebie w myślach zapytała:
"Co to za dziwaczne zwierzę?
Nic nie powie, jak ja wierzę!
Czy to jest na pewno ptak?
Może to jest jakiś gad?"
Lekko przestraszona wrona
Rzekła głośno do gawrona:
-Późna pora na rozmowę,
Obowiązki mam domowe.
Choć bym więcej wiedzieć chciała.-
I to rzekłszy- odleciała.
On podążył za nią wzrokiem,
Błysnął żwawo szarym okiem,
Potem zamaszyście splunął,
Rozwarł skrzydła i odfrunął.



Nie czepiac sie tego "splunal",bo za Chiny nie wiedzialam, co moze sie rymowac z odfrunal :P  To jest bajka xD Nie mylic z baśnią :P Bajki są dla dorosłych :D

Meraviglia, ta twoja ostatnia bajka jest świetna. :P

Haha :D A pewnie :P :D

Kolejny wiersz:

"Cisza"
Cisza, przygnębienie.
Powietrze zatrute znudzeniem.
Spokój nieprzyjemny dla ducha.
Cisza zbyt głośna dla ucha.
Nic oczu nie fascynuje.
Błądzą, nie mogąc się zatrzymać.
Nic rąk nie zajmuje.
Dotykają, nie mogąc nic utrzymać.
Obłęd, dążenie do nikąd.
Żal, że może to koniec.
Zniecierpliwienie.
Beznamiętne wyczekiwanie.
Czy coś się odmieni?
Czy coś się jednak stanie?

Nie znam nikogo, kto umiałby tak samo świetnie pisać opowiadania i wiersze. Śliczneeee... :)

Mój najnowszy wiersz:

List do Nieba

Tak nie wiele potrzeba,
by list napisać do Nieba.
Treść w myślach zapisać,
Łzami się podpisać.
Kopertę zakleić uśmiechem.

Wypisać adres odbiorcy:
Niebo, Bóg w Świętej Trójcy.
Ranę jako znaczek przykleić.
We śnie oddać w ręce anieli.
Niech go dostarczą ze śmiechem.


~~
Wiersz edytowany ;D Jedno słowo zmienione: "napisać" na "zapisać" ;-)

meraviglia, naprawdę ładne ,ale w pierwszym, zmieniłabym to na cuś takiego
by list WYSŁAĆ do Nieba.
Treść w myślach napisać,

ponieważ powtarza się "napisać". Wielkiej zmiany w rytmie to nie zrobi, a poprawi stylistycznie.

Wydaj jakiś tomik poezji ;)

No i zmienione, chociaz nie w taki sposób, jak poradziła koleżanka :D :P Ale jest. A ja nawet wcześniej nie zauważyłam powtórki. Dzięki, że mi pokazałaś.


ppx, moze kiedys mi sie uda wydac :P

A ten wiersz napisałam w święta :)

"Zbudź się"

Zbudź się, zbudź się!
Przerwij sen!
Chociaż dawno zapadł zmierzch,
Niebo od gwiazd błyszczy się.
Lecz Ty nie śnij!
Lecz Ty nie śpij!
Zbudź się, zbudź się!
Przerwij sen!

Biegnij, biegnij!
Ile sił!
Chociaż w mroku trudno iść,
Gwiazda drogę wskaże Ci.
Ty nie stawaj!
Nie przestawaj!
Biegnij, biegnij!
Ile sił!

Stój tu, stój tu!
Jesteś już!
Chociaż w brudnym żłobku śpi,
To Zbawiciel, Boży Syn.
Otwórz ręce!
Zaproś w serce!
Stój tu, stój tu!
Jesteś już!