Podstawowe dane:
Nazwa:                                  świnka morska (cavia porcella)
Długość życia:                        6 – 8 lat
Długość ciała:                        ok. 30 cm
Temperatura ciała:                 37,4 °C – 39, 5 °C
Ilość uderzeń serca:               130 – 180 / min (zazwyczaj ok. 150)
Ilość oddechów:                    100 – 150 / min
Waga:                                   500 – 1000 g (niekiedy nawet 1,5 kg!!!)
Sezon rozrodczy:                   cały rok
Długość ciąży:                        58 – 74 dni
Ilość młodych:                       1 – 7 młodych świnek
Liczba miotów rocznie:          2 - 3
Opieka nad młodymi:             24 – 28 dni
Długość snu:                          4 – 6 godzin

Pochodzenie:

Ojczyzną świnki morskiej jest Ameryka Południowa, a szczególnie Peru gdzie do dziś traktowana jest jako źródło pożywienia . Świnka dostała się do Europy w XVI w. przez Hiszpanów i szybko rozprzestrzeniła się na całym kontynencie.Polska nazwa świnki może sugerować morskie pochodzenie stworzonka, lub umiejętność pływania.
PRÓBY CZY ŚWINKA UMIE PŁYWAC STANOWCZO ODRADZAM !!!

Rasy:

Gładkowłosa

Jest to rasa bardziej odporna i łatwa w utrzymaniu. Charakteryzuje się prostą okrywą włosową o różnych barwach. Głowa świnki gładkiej jest w porównaniu z głową rozetki wizualnie bardziej podłużna. Świnki gładkie są wytrzymałe i odporne na choroby (chociaż nie ma to podstaw naukowych).

Rozetkowa

Wygląda tak jak świnka gładkowłosa, ale jej sierść jest jakby potargana, ma śmieszne gniazda które nadają śwince zwariowany, poczochrany wygląd. Rasowa świnka rozetkowa ma około 7 wirków, równomiernie rozłożonych na ciele. Te świnki są również łatwe do hodowli i dosyć oryginalne w wyglądzie.

Angorska

Jest to świnka charakteryzująca się dłuższą i jedwabista sierścią, a co za tym wymagającą specjalnej pielęgnacji i codziennego czesania. Niekiedy trzeba u takiej rasy przystrzyc sierść, ale nie krócej niż na 10 cm, bo to przecież długość włosa stanowi o cenności egzemplarza. Sierść musi być przycięta krócej w tylnej części ciała, a głównie przy odbycie. Trzeba też sprawdzać, czy włos w tym miejscu nie jest np. posklejany. Jest to nieco bardziej kłopotliwa rasa świnki ze względu na problemy z sierścią.

Kupno:

Kiedy zastanawiamy się nad kupnem świnki morskiej musimy zdawać sobie sprawę z kilku istotnych kwestii:
- klatka świnki nie będzie nam przeszkadzać stojąc w miejscu, w którym się dość często przebywa, bo świnka musi widzieć, co się w koło niej dzieje; niedopuszczalne jest ustawienie lokum w kącie kuchni albo na strychu
- nie będziemy denerwować się na widok wiecznie rozsypanych w koło klatki trocin i np. ździebeł trawy (częściowo zapobiega temu wysoka kuweta w klatce, ale nie da się wszystkiego wyeliminować)
- czy mamy czas na podsypywanie śwince karmy, zmianę wody, chodzenie na trawnik po trawę, sprzątanie śwince oraz chociaż 1-2 godzinki na zabawy ze świnką (jest to bardzo towarzyskie zwierzątko)
- czy mamy miejsce na stworzenie dla świnki wybiegu (np. trzeba podwiesić kable i puścić świnkę po pokoju, można tez puszczać świnkę po łóżku ale wtedy trzeba pilnować żeby nie spadła)
- w trakcie biegania po pokoju i trzymaniu na rękach świnka może przypadkowo załatwić swoje potrzeby fizjologiczne (jednak kiedy świnka kręci się niespokojnie, należy ją wpuścić do klatki, wtedy nauczy się nie brudzić na rękach)
- czy mamy możliwość przekazania świnki (np. babci) gdy będziemy chcieli wyjechać na wakacje
- nasza klatka jest odpowiednia. Za klatkę w żadnym wypadku nie może służyć kartonowe pudło, czy jakaś drewniana skrzynka

PRZED ZAKUPEM KONIECZNIE SPRAWDŹCIE CZY NIE MACIE ALERGII NA SIERŚĆ CZY ŚLINĘ ŚWINKI MORSKIEJ - jest to bardzo często występująca alergia !!

Jeśli się upewnimy, że mamy dobre warunki, możemy przystąpić do wyboru zwierzątka. Wybierajmy do tego dobre sklepy zoologiczne, najlepiej polecone przez znajomych, ponieważ często zwierzęta w sklepach są sprzedawane chore. Nasz wybraniec powinien bawić się z innymi zwierzątkami, a nie siedzieć samotnie w kącie klatki. Ważne jest to byśmy kupili świnkę w wieku od 6 tygodni do 3 miesięcy. Starsza świnka może się do nas powoli przekonywać, a zbyt młoda zamiast iść na sprzedaż powinna wychować się przez kilka tygodni z matką. Podstawową sprawą jest, dokładnie obejrzeć czy wybrana świnka jest zdrowa. Nie może on kuleć, mieć posklejanych oczek, kichać, kaszleć, mieć brudnego odbytu (biegunka), wydzielin z uszu itp. Bardzo istotne jest szybkie określenie płci zwierzątka. Ponieważ świnka morska jest bardzo towarzyskim zwierzęciem można hodować 2 osobniki tej samej płci (bardzie polecam 2 samiczki, ponieważ samczyki mogą walczyć o terytorium, ale nie koniecznie bo jest to zwierze stadne i łagodne w usposobieniu)

Klatka:

Minimalne wymiary klatki, w której będziemy trzymać świnkę morską wynoszą 30x30x60 cm, jednak zazwyczaj podaje się wymiary sporo większe (polecam klatki dla królików, te mniejsze maja długość ok.70cm). Dobrym sposobem na powiększenie powierzchni klatki jest stworzenie pięterka, pamiętajmy jednak że świnka nie wspina się i powinno być to pięterko z podłogą a nie z kratkami. Ostatecznie zamiast klatki możemy stosować akwarium.

UWAGA !!! - nie wolno wystawiać świnki w akwarium w nasłonecznione miejsce, ponieważ  w takim akwarium będzie panowała temperatura taka jak w szklarni w upalny dzień, co może zakończyć się tragicznie.

Dno klatki powinno być wyścielona ściółką. Mogą to być trociny, pod którymi w niektórych wypadkach podobno warto umieścić papier niezadrukowany (w żadnym wypadku gazetę, świnka może pogryźć i zatruć się farbą drukarską). Nie polecam na ściółkę siana, ponieważ mimo iż na początku ładnie pachnie, to przy kontakcie z moczem zaczyna pachnieć niezbyt ładne. Bardzo praktyczne są drewniane żwirki dla kotów i gryzoni (np. Pigwa), chłoną dokładnie zapachy i mocz świnek.

Najważniejszym wyposażeniem  klatki miseczka na ziarno i drabinka na siano. Miseczka powinna być dosyć ciężka, najlepiej porcelitowa, w innym przypadku zawartość często ląduje na głowie świniaczka, który podnosi sobie miskę zębami nad głowę. Im cięższa miska, tym lepiej. Bardzo ważne jest też poidełko, najlepiej kulkowe. Niektóre świnki nie korzystają z tego urządzenia – wystarczała im woda zawarta w roślinności. Mimo to pamiętajmy, że poidło powinno być zamontowane w klatce. Aby prosiaczek umiał z niego korzystać musi je mieć od małego. Starszy osobnik może okazać się za stary na naukę korzystania z wodopoju.  Bardzo praktyczną rzeczą jest paśnik-drabinka, wieszany na ściance, w którym należy umieszczać trawę i zieleninę. Plusem jest że sianko nie jest rozsypane po całym pomieszczeniu i świnka nie siusia na siano. Niektórzy umieszczają w klatce domek, aby świnka czuła się bezpieczniej i miała swoje osobiste schronienie, gdzie nikt nie będzie jej widział. Domek na pewno nie może być własnoręcznie sklejony z kartonu. Lepiej kupić plastykowy lub drewniany domek w sklepie (świnka mając domek będzie się wolniej oswajała).

Karmienie:

Świnki morskie są względnie łatwe w wyżywieniu. Podstawą jest oczywiście mieszanka ziaren (dostępna w sklepach zoologicznych, należy unikać produktów najtańszych). Drugim ważnych składnikiem jest siano, najczęściej kupowane w sklepie. Poza ziarnem i sianem dajemy naszemu gryzoniowi świeże gałązki wierzby, topoli, akacji lub świerku, które ułatwiają ścieranie zębów. Jeśli gdzieś w pobliżu rosną krzewy żarnowca, to bardzo polecam ich podawanie, gdyż nawet zimą mają one świeże, soczyste pędy. Podawanie twardej paszy zapobiega też gryzieniu przez zwierzęcia drewnianych klatki. Zamiast gałązek możemy śwince podawać czerstwy, ale nie spleśniały chleb.
Poza tym świnki lubią jeść zieleninkę. Oto długa lista czym można karmić:
- marchewką, jabłkiem,
- trawą,
- mleczem (mniszkiem lekarskim)
- kończynką – nie wolno podawać jej zbyt wiele, a zwłaszcza mokrej (może spowodować groźne wzdęcie)
UWAGA !!! - zielenina może być zbierana min. 150m od jezdni i nie zanieczyszczona odchodami zwierząt.
- Sałatą, cykorią, kapusta pekińską, szpinakiem,
- kapustą (jednak TYLKO w małych ilościach)
- ogórkiem surowym po wykrawaniu pestek, które mogą zaszkodzić
- pietruszką
- pomidorem, burakiem czerwonym i pastewnym

Świnki instynktownie omijają trucizny (zazwyczaj, lecz nie zawsze, dlatego dobrze pilnujmy tego co je świnka w klatce i podczas spaceru na trawniku). Normalnym jest to, że świnka może zjadać część swoich odchodów.

Pozostawioną karmę codziennie usuwamy i zastępujemy świeżą, aby zwierzę nie jadło nadpsutej czy nadgniłej. Karmę podajemy 2 razy dziennie: rano i w ciągu dnia.

Rozmnażanie:
 
Ciąża samicy trwa średnio 65 dni, a więc dość długo jak na gryzonie. Rodzi od 2 do 4 sztuk młodych.
Nowo narodzona świnka waży około 77 g, a jej długość wynosi 13 cm - a po miesiącu waży już około 200 g, a długość jej osiąga około 20 cm. Zarówno wzrost, jak i waga zależą od karmienia. Im lepsza karma, tym szybciej rosną maluchy - w pierwszym okresie intensywnie, w następnych już coraz wolniej, aby po upływie 5-6 miesięcy osiągnąć pełny rozwój fizyczny.

Młodych, jeśli tylko wielkość klatki na to pozwala, nie należy rozdzielać, pamiętając, że są to zwierzęcia żyjące w dużych gromadach zgodnie i bez konfliktów. Jeśli klatka obliczona jest tylko na parę świnek, to z konieczności trzeba je rozdzielić. Nie może być im ciasno i niewygodnie, gdyż w przeciwnym razie stworzymy im więzienie zamiast przyjemnej dla oby stron hodowli domowej.

Pielęgnacja:

Świnki morskie krótkowłose i rozetowe same dbają o wygląd swojego futerka wylizując je i wydrapując wypadające włosy. Od czasu do czasu można je czesać małą niezbyt twardą szczotką. Świnki szybko przyzwyczajają się do czesania i bardzo to lubią. Czesanie świnek długowłosych jest codzienną koniecznością. Świnek morskich nie należy kąpać, chyba że zaleci taki zabieg lekarz. Woda do kąpieli musi być letnia, a szampon przeznaczony do mycia zwierząt. Po kąpieli środek myjący trzeba dokładnie spłukać, a zwierzaczka delikatnie osuszyć.
U świnek hodowanych   w domu pazurki rosną szybciej, niż zwierzę może je zetrzeć. Zbyt długie pazurki utrudniają śwince poruszanie się, dlatego  trzeba je systematycznie przycinać. Używa się do tego celu specjalnych cążków do obcinania pazurków u zwierząt. Przy tym zabiegu należy uważać, aby nie przyciąć pazurków zbyt krótko. Uszkodzone zostanie wtedy naczynie krwionośne, a powstała ranka goi się dłużej z powodu stałego kontaktu z podłożem. Prawidłowa długość pazurków wynosi 0,5-1,0 cm. Jeśli nie macie doświadczenia lub boicie się, że sprawicie zwierzątku ból udajcie się do lekarza weterynarii. Zęby świnki rosną przez całe jej życie i należy kontrolować ich długość. Jeśli świnka karmiona jest miękką karmą zęby wyrastają ponad miarę, gdyż nie ma ich na czym ścierać. Takie długie zęby przeszkadzają w jedzeniu, zamykaniu pyszczka, mogą również kaleczyć język i podniebienie. Aby temu zapobiec trzeba śwince podawać do jedzenia specjalne twarde kolby ziarnowe (do kupienia w sklepie zoologicznym), gałązki i suchy chleb.

Choroby:

Jeśli pomimo troskliwej opieki i odpowiedniego pożywienia świnka zachoruje nie należy jej leczyć na własną rękę, gdyż najczęściej kończy się to śmiercią zwierzątka. Chorą świnkę trzeba delikatnie włożyć do wygodnego pudełka lub transportera i udać się do weterynarza. Tylko lekarz jest w stanie prawidłowo rozpoznać symptomy choroby i zalecić odpowiednią kurację.

Niepokojące objawy:

    * czerwone oczy
    * wydzielina z oczu, uszu, nosa
    * rany na uszach
    * strupy na nosie i pyszczku
    * zbyt długie zęby
    * ciężki, przyśpieszony oddech
    * katar, kaszel, kichanie
    * rozwolnienie lub zaparcia
    * utrata masy ciała
    * wymioty i skurcze jelit
    * pozostawanie w niezmienionej pozycji przez dłuższy czas
    * blade lub mocno zaczerwienione śluzówki
    * podwyższona temperatura (normalna 37,4 - 39,5 C)
    * zmierzwione i matowe futerko

Źródła: encyklopedia onet.pl, http://republika.pl/centrumswinekm/, "Świnki morskie" Jonanna Komorowska.

PS- będę wdzięczna za poprawki i dopiski.