Przestalam jezdzic konno, poniewaz nawet w kilka lat po upadku nie potrafie sie przestac bac. Upadek jak upadek, nie byl grozny dla ciala
Myslalam ze to nic nie znaczylo a jednak... Od tego czasu(minely juz 3lata) nigdy nie bylam zadowolona z jazdy, bylam spieta, rozgladalam sie nerwowo do okola i szukalam czegos, czego konik moglby sie wystraszyc i zrobic nieprzewidziany ruch. Walczylam ze soba 3 lata, nie robiac postepow w jezdzie, po prostu probowalam sie rozluznic. Rok temu sie poddalam. Teraz nawet kiedy pomysle o tym ze moglabym zadzwonic do mojej stajni i umowic sie na jazde zaczyna mnie bolec brzuch
Nie widze juz dla siebie szansy - to juz 3 lata...