Pogańskie korzenie chrześcijaństwaChrześcijaństwo nie powstało w próżni. Wiele z jego symboli i tradycji pochodzi z wcześniejszych pogańskich czasów. W Watykanie istnieje inskrypcja „Kto nie będzie spożywał ciała mego i pił krwi mojej, tak aby on był we mnie, a ja w nim, nie zostanie zbawiony”. Nie jest ona zaskakująca, biorąc pod uwagę Ostatnią Wieczerzę. Należy jednak wziąć pod uwagę, że napis ten znajduje się na pozostałościach budowli, na której Watykan został zbudowany – świątyni boga Mitry. Mitra był bogiem słońca, nazywanym przez swych wyznawców odkupicielem. Jego kult zaniknął niedługo po narodzinach chrześcijaństwa.
To nie jedyne podobieństwa między Jezusem i Mitrą. Mitra był znany wśród swych wyznawców jako „światło świata” i „dobry pasterz”. Zbierali się oni na wspólne posiłki złożone z chleba i wina, a kapłani byli nazywani „ojcami”. Poza tym Mitra urodził się w jaskini, byli przy tym obecni pasterze, a wszystko działo się 25 grudnia.
Czy to tylko zwykły zbieg okoliczności? Absolutnie nie. Jan Chryzostom, biskup żyjący w IV wieku pisał, że wcześni chrześcijanie powiązali swoje święta z datami świąt rzymskich. Dzięki temu mogli spokojnie zajmować się swoimi ceremoniami, gdyż Rzymianie koncentrowali się na własnych obchodach.
Należy także pamiętać, że wielu innych bogów „urodziło się” w grudniu. Tak jak Mitra, są to bóstwa słoneczne, przychodzące na świat z dziewiczych matek w okolicach przesilenia zimowego. Wielu z nich ginie, by się ponownie narodzić. Jeden z nich, przedchrześcijański bóg Attis, nazywany był „barankiem bożym”, a jego ukrzyżowanie i zmartwychwstanie świętowano co roku, poprzez rytuały związane z winem i chlebem. Jego dziewicza matka, Cybele, była czczona jako „królowa nieba”. Attis i Cybele mają babilońskie początki w bogini Isztar i jej małżonku Tammuz. Także krzyż łączony jest z kultem pary babilońskich bóstw. Jednak jeśli chodzi o krzyż w ogóle, był to bardzo popularny symbol od zarania ludzkości, najczęściej wiązany ze Słońcem. Wśród pierwszych chrześcijan krzyż nie był jednak aż tak powszechnym znakiem jak ryba, chyba że w formie litery X, inicjału oznaczającego Chrystusa. jednak nawet to jest pożyczony symbol – w Grecji należał on do Chronosa.
Setki lat przed narodzinami Jezusa istniała historia pasyjna, opowiadająca o bogu – człowieku, narodzonym z matki dziewicy w stajni. Podróżował on wraz ze swoimi wyznawcami, modląc się i czyniąc cuda, w tym przemieniając wodę w wino. Wszedł w konflikt z ówczesnymi autorytetami religijnymi, którzy twierdzili, że sam siebie obwołuje synem boga. Pozwolił się aresztować i sądzić za bluźnierstwo. Został osądzony, skazany i stracony. Trzy dni później zmartwychwstał i ukazał się kobiecie płaczącej przy jego grobie. Ta nie rozpoznała go jednak, póki nie okazał swojej boskiej formy. Był to Dionizos, bóg wina. Jako jeden z pierwszych był także przedstawiany jako ukrzyżowany.
Egipski bóg Słońca Horus ma mnóstwo wspólnego z Jezusem. Urodził się z dziewicy 25 grudnia, w stajni, w obecności trzech mędrców, a jego narodziny zapowiedziane zostały przez ukazanie się gwiazdy na Wschodzie. Pochodził z królewskiego rodu. W wieku 12 lat nauczał w świątyni, a w wieku 30 został ochrzczony w rzece Jordan. Czynił cuda, wypędzał demony. Chodził po wodzie. Został ukrzyżowany między dwoma złodziejami, pochowany na trzy dni, po których zmartwychwstał. Nazywany był „drogą, prawdą, światłem”, „mesjaszem”, synem człowieczym”, dobrym pasterzem”, barankiem bożym”, słowem, które stało się ciałem”. Był „rybakiem”, łączonym z rybą, jagnięciem i lwem.
W jednym czasie istniało wiele religii i kultów, dla których wspólna była wiara w zmartwychwstanie, odkupienie i duchowe zbawienie. Wizerunki ich bogów często łączyły się ze sobą i przenikały. Jezus bywał przedstawiany z lirą Orfeusza lub w rydwanie Apolla. Imię Łazarza (Lazarus) oznacza „zmartwychwstały” i pochodzi od Ozyrysa, boga Egiptu (El – Azarus – „od Ozyrysa”, „z martwych”) .
Cesarz Konstantyn, który zalegalizował chrześcijaństwo w państwie rzymskim, był wyznawcą Sol Invictus. Był to zlepek solarnych bóstw, takich jak Mitra, Helios i Apollo. Cesarz niemal natychmiast znalazł tam miejsce także dla Jezusa. Na najwcześniejszych znanych mozaikach Jezus jest przedstawiany jako zwycięski Helios w rydwanie.
Porażające podobieństwa z wcześniejszymi lub równoległymi kultami pogańskimi po pewnym czasie stały się dla chrześcijaństwa ciężarem. Obwiniano nawet diabła za zsyłanie naśladowców Chrystusa zanim on się narodził.
http://www.masterminds.pl/filozofia_religia.17/Poganskie,korzenie,chrzescijanstwa.424.html
Autor
Wątek: Kościół.../Kalendarium K.K. - Tego nie dowiesz się w szkole (Przeczytany 5388 razy)