Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
Szukanie zaawansowane  

Aktualności:

Strony: [1]   Do dołu

Autor Wątek: Doktorat z "psow bojowych"  (Przeczytany 1810 razy)

0 Użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Buldog

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« : 2002-10-28, 21:13 »
Dawno nic powaznego tu nie wrzucalem ;)

A to znalazlem na "kagancu" - streszczenie pracy doktorskiej napisanej w Wyzszej Szkole Weterynarii w Hannowerze. Moze kogos zaciekawi.

Nie mam teraz czasu ani ochoty tego tlumaczyc, ale jest po angielsku i niemiecku, wiec niektorzy z Was powinni sobie z tym poradzic.

Sama prace mozna sciagnac sobie pod adresem:

http://elib.tiho-hannover.de/dissertations/steinfeldta_2002.pdf

- ale uwaga: jest po niemiecku (tylko streszczenie jest po angielsku) i jest spora, prawie 6MB i 200 stron.



Tierärztliche Hochschule Hannover / Bibliothek – School of Veterinary Medicine Hannover / Library

Andrea Steinfeldt

„Kampfhunde“ – Geschichte, Einsatz, Haltungsprobleme von „Bull – Rassen“ – Eine Literaturstudie

Textauzug:

title (engl.)
„Fighting dogs“ – history, mission, problems in keeping of „Bull – species” – study of literature

publication
Hannover, Tierärztliche Hochschule, Dissertation, 2002

text
Recht gross- 200Seiten pdf-Dokument.

abstract (orig.)
Historische Untersuchungen und Funde belegen, daß bereits im Altertum große, schwere Hunde zu Jagd-, Wach- und Kriegszwecken verwendet wurden. Die frühen "Kriegshundpopulationen" waren jedoch in erster Linie von den Regeln der Gebrauchsauslese bestimmt. Mächtige doggenartige Hunde wurden schon rund 2000 Jahre v. Chr. von Babyloniern und Assyrern in den Kriegen um Vorderasien eingesetzt. Unter Xerxes gelangte 480 v. Chr. eine große Anzahl sog. "Molosser" nach Europa, von denen viele Tiere als Beutegut in die Hände der Römer fielen. Diese nutzten sie zur Bewachung der Lager und Reichsgrenzen, schätzten sie als Jagd- und Meldehunde und hetzten sie in den Arenen auf (Wild-)Tiere und Menschen. Die Tierkämpfe, die über viele Jahrhunderte als Volksbelustigung fortgeführt wurden, hatten im England des 17. und 18. Jahrhunderts ihre Blütezeit. Gesetzlich gefördert, führten v.a. die Bullenkämpfe zur Zucht speziell gebauter Hunde (English Bulldogs), die den Grundstein für die Heranbildung der uns heute bekannten sogenannten "Kampfhundrassen" legten.



Im Jahr 1835 wurden in England durch Parlamentarischen Beschluß alle Arten von Tierkämpfen verboten. Nun wandte sich das Interesse den leicht im Dunkel der Hinterhöfe durchzuführenden Hundekämpfen zu, die ursprünglich den sozial schwächeren Schichten vorbehalten waren. Die hierfür gezüchteten Terrier waren leichter und wendiger (Bull Terrier und Staffordshire Bull Terrier). Sie besaßen ein ansprechenderes Aussehen, so daß Liebhaber begannen, einheitliche Rassekriterien festzulegen und organisiert auf äußere Merkmale zu züchten. Als die englische Regierung rigoros gegen die weiterhin durchgeführten illegalen Hundekämpfe vorging, konnten sich die neu gezüchteten Rassen mehr und mehr als Ausstellungshunde etablieren.



Mitte des 19. Jahrhunderts brachten viele Einwanderer aus den industriellen Ballungszentren Englands ihre Hunde nach Amerika, mit denen sie - vor allem im Nordosten des Landes - Hundekämpfe abhielten. Gegen Ende des Zweiten Weltkrieges spalteten sich auch hier die Interessen der Hundehalter- und Züchter auf. Die Liebhaber des Hundekampfes orientierten ihre Zucht streng nach den Regeln der "Leistungsfähigkeit" (American Pit Bull Terrier), während die Verfechter des Ausstellungshundes (American Staffordshire Terrier) sich eindeutig vom Hundekampf distanzierten. Seit dem Jahr 1936 werden beide Rassen daher in zwei unabhängigen Zuchtbüchern geführt. Bis in die heutige Zeit werden Hundekämpfe illegal abgehalten und - gemessen an der Gesamthundepopulation - einige wenige Vertreter verschiedenster Hunderassen für diese Zwecke mißbraucht. Die Ausbildung der Hunde an lebenden Tieren, in der Regel an Hähnen oder Katzen, verursacht meist starke und irreversible Störungen im Sozialverhalten und stellt in jeder Hinsicht einen Verstoß gegen das Tierschutzgesetz dar.



Die Bezeichnung "Kampfhund" als Überbegriff für alle Angehörigen bestimmter Rassen bleibt aber aus vielen Gründen abzulehnen. Formen von übersteigertem Angriffs- oder Aggressionsverhalten können bei Hunden durch verschiedene endogene und exogene Faktoren entstehen, wobei die Rassezugehörigkeit keine Rolle spielt. Aus veterinärmedizinischer Sicht sollte die Gefährlichkeit von Hunden ausschließlich anhand ihres Individualverhaltens beurteilt werden. Dabei muß der Begriff "Kampfhund" unbedingt vermieden werden, weil er historischen Ursprungs ist und sich auf Hundepopulationen bezog, die leistungsorientiert für Kämpfe gezüchtet wurden und die in dieser Form heute nicht mehr existieren.



abstract (engl.)
Historical investigations and finds prove that already in ancient times big, heavy dogs were used for hunting, watching and war purposes. However, as regards the early „war dog species“ , these were mainly chosen subject to their intended use. Large, mastiff like dogs were already used by Assyrians and Babylonians around 2000 years before Christ in the wars in Asia Minor. Under Xerxes, a great number of so-called „Molosser“ came to Europe in 480 before Christ, many of which fell into the hands of the Romans. The Romans used them to protect their camps and borders. Their services as hunting and messenger dogs were much appreciated. They also set them on (wild) animals and human beings in the arenas. The animal fights were a popular entertainment organized for many centuries and were at their hight in England during the 17th and 18th century. Legally supported, it was mainly the bull fights which led to the rearing of specially built dogs (English bull dogs), from which the so-called „fighting dog breeds“ of our times stem.



In 1835 all kinds of animal fights were prohibited by a parliamentary act in England. This was the time when dog fights in dark backyards became popular, which originally were reserved for the lower classes. The terriers raised for that purpose were lighter and more agile (Bull Terrier and Staffordshire Bull Terrier). They were attractive and admirers started to define breed criteria and to concentrate on outward looks. When the English government started to take rigorous action against the continuing illegal dog fights, the newly reared species became more and more established as show dogs.



In the middle of the 19th century many immigrants from the areas of industrial concentration in England brought their dogs with them to America and indulged in dog fights, mainly in the Northeast of the country. Towards the end of World War II, also in America dog owners and breeders started to have different opinions. The admirers of the dog fights strictly concentrated on „capabilities“ (American Pit Bull Terrier), whilst the supporters of the show dogs (American Staffordshire Terrier) firmly rejected dog fights. Therefore, both species have been kept in two independent studbooks since 1936. Up to the present time, dog fights have been held illegally and compared with all dog species, only a few representatives of different species are misused for these purposes. The training of the dogs using living animals, generally cocks or cats, often causes severe and irreversible disorder of the social behaviour and is, in any case, a violation of the law for the protection of animals.



However, to use the term „fighting dog“ for all members of certain species must be rejected for many reasons. Forms of increased aggressive behaviour of dogs can be caused by various endogenetic and exogenetic factors, regardless of the species a dog belongs to. From a veterinarian point of view, a dog should be assessed by its individual behaviour and the term „fighting dog“ must by all means be avoided, as it is of historical origin and referred to dog species , which were especially reared for dog fights and which do not exist anymore.


Quelle: http://elib.tiho-hannover.de/dissertations/steinfeldta_2002.html
Zapisane

Bona

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #1 : 2002-10-29, 16:50 »
cóż za zainteresowanie tematem ......... wstyd  :oops:
widziałam ten temat na innym forum i reakcje były liczne ,a  u nas  :?:  :?:  :?:
nikogo to nie interesuje ????? Ja jutro biorę się za angielskie streszczenie , bo z niemieckiego nie znam ANI SŁOWA  :cry:  :cry:  :cry:
Zapisane

Buldog

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #2 : 2002-10-30, 07:44 »
Bona:

E tam...
Ja to wrzucilem raczej, zeby pokazac, ze cos takiego ktos zrobil i bardziej jako "drogowskaz" dla osob znajacych niemiecki, zeby sobie moze siegnely do tej pracy.
Przetlumaczyc tez mozna, choc zadnych specjalnych nowosci w tym streszczeniu nie ma - przynajmniej dla kogos, kto ma jakie-takie pojecie o temacie.

Ja bede mial moze dzisiaj chwilke, to cos potlumacze ;)
Zapisane

Forum Zwierzaki

Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedz #2 : 2002-10-30, 07:44 »

Galja25

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #3 : 2002-10-30, 11:01 »
Miło by było, Buldog,...więc   - czekamy.
Zapisane

Buldog

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #4 : 2002-10-30, 11:19 »
Galja25:

A Ty co sie tak rozleniwilas?
;)    :taniec:    :hyhy:
Zapisane

Galja25

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #5 : 2002-10-30, 12:09 »
Leniuch ze mnie ?Nie, nie jestem Leniwcem pospolitym!!! Jestem zabieganą, zapracowana kobitą!!!A w sumie Sam zaproponowałes!!! Za przetłumaczenie z Bona stawiamy Ci  8) i - popcorn, lubisz??? Nie musisz słówko-w-słówko (my z Bonka sie nie pogniewamy), ale tak ogólnie, hiiiiiiiiiii....ok???
Zapisane

Bona

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #6 : 2002-10-30, 12:37 »
będziemy wdzięczne za cokolwiek - żeby nawet tak ogólnie było  :)
mi czasu brakuje nawet na to streszczenie- ale w końcu się za to wezmę  :)

acha- no i  8) to wiadomo- niejedno nawet  ;)
Zapisane

Buldog

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #7 : 2002-10-30, 14:03 »
No to sruuuu...
Prosze bardzo:

Badania i znaleziska historyczne dowodza, ze juz w starozytnosci uzywano duzych, ciezkich psow do polowan, strozowania i do celow wojennych (walki z ludzmi w czasie wojny). Wczesne "psy wojenne" byly jednak w pierwszym rzedzie wybierane pod wzgledem zdolnosci uzytkowych. Potezne psy "dogowate" byly juz ok 2 tys. lat przed Chrystusem uzyte w bojach o Azje srodkowo-zachodnia przez Babilonczykow i Asyryjczykow. Za czasow Kserksesa (wojny z Grecja, ok. 480 r.p.Chr.) duza liczba tzw. „molosow” trafila do Europy. Sporo z nich, jako zdobycz wojenna wpadlo w rece Rzymian.
Oni uzywali ich do pilnowania swoich obozow i granic, szanowali jako psy mysliwskie i przenoszace wiadomosci, a takze szczuli je na swoich arenach (cyrkowych) na (dzikie) zwierzeta i ludzi.
Walki zwierzat, ktore przez wiele stuleci odbywaly sie jako „rozrywki/zabawy ludowe”, przezywaly rozkwit w Anglii w XVII i XVIII wieku.
Przede wszystkim walki bykow, majace prawne „wsparcie” (chodzi chyba o to, ze istnialy przepisy dopuszczajace je i regulujace dokladnie przebieg oraz czestotliwosc organizowania), doprowadzily do hodowli psow o specjalnej budowie (angielskich buldogow), ktore polozyly kamien wegielny pod stworzenie znanych na obecnie tak zwanych „ras psow bojowych”.

W roku 1835 decyzja parlamentu zostaly w Anglii zakazane wszystkie rodzaje walk zwierzat. Teraz zainteresowanie zwrocono ku walkom psow, latwym do przeprowadzenia w ciemnosci (Hinterhof – jak to bedzie qrcze po polsku? Bo po angielsku to jest „backyard”) podworza za domem (?- jak sie cos takiego nazywa po polsku? Podworze za domem, gdzie sie element spotyka?), ktore poczatkowo byly domena nizszych warstw spolecznych. Hodowane do tego celu terriery byly lzejsze i zwinniejsze (bulterier i staffik). Mialy one swoj specyficzny wyglad, tak, ze ich milosnicy zaczeli ustalac jednolite kryteria rasowe i w zorganizowany sposob hodowac na cechy zewnetrzne. Jako, ze rzady angielskie bardzo ostro postepowaly przeciw nielegalnym walkom psow, mogly wiec te nowo hodowane psie rasy sie coraz bardziej stawac psami wystawowymi (i za takie byc uznawane).

W polowie XIX wieku wielu emigrantow z przemyslowych metropolii angielskich zabieralo swoje psy do Stanow Zjednoczonych, gdzie prowadzili z nimi nadal, przede wszystkim na polnocnym wschodzie kraju – walki psow. Pod koniec drugiej wojny swiatowej takze tutaj podzielily sie zainteresowania wlascicieli i hodowcow. Milosnicy walk psich prowadzili hodowle scisle na efektywnosc w walce (APBT), podczas, gdy zwolennicy psow „wystawowych” (AST) jednoznacznie dystansowali sie od psich walk. Od roku 1936 prowadzone sa wiec oddzielne ksiegi hodowlane dla tych ras. Az do dzisiejszych czasow prowadzi sie nielegalnie psie walki i – odnoszac to do calkowitej psiej populacji – niewielkie ilosci psow najrozniejszych ras sa do tego celu wykorzystywanie (niezgodnie z „przeznaczeniem”). Szkolenie psow na zywych zwierzetach, z reguly na kogutach i kotach, powoduje najczesciej silne i nieodwracalne zaklocenia zachowan spolecznych i pod kazdym stanowi wykroczenie przeciw prawom ochrony zwierzat.

Okreslenie „pies bojowy“ jako ogolne pojecie dla wszystkich „przynalezacych“ do okreslonych ras nalezy jednak z wielu wzgledow odrzucic. Rozne formy zachowan agresywnych moga powstawac przez dzialanie roznych wewnetrznych i zewnetrznych czynnikow, przy czym przynaleznosc do jakiejs rasy nie gra zadnej roli. Z punktu widzenia weterynaryjnego „zagrozenie” pochodzace od psow moze byc oceniane wylacznie na podstawie indywidualnych zachowan. Przy tym pojecie „pies bojowy” musi byc bezwzglednie unikane, poniewaz ma pochodzenie historyczne i dotyczy psich populacji, ktorych kryterium hodowlanym byla zdolnosc do walk i w tej formie nie istnieja w naszych czasach.

Amen.


Jakby ktos zauwazyl jakies niedociagniecia, to niech wola, tlumaczylem to troche na „chybcika”, bez slownika pod reka, wiec niektore sformulowania moga byc troche „niezdarne”.
Co do okreslenia „psy bojowe” – uzywam go, bo jest odpowiednikiem niemieckiego „Kampfhunde”, odpowiednikiem w sensie podobnego „sposobu” uzycia – „ulica”, gazety, TV, spora ilosc wlascicieli.
Doslownie powinno byc „psy walczace”, albo moze „psy do walk”?

Jak pisalem wczesniej, zbyt wiele informacji, zwlaszcza dla kogos, kto ma juz na ten temat jakies pojecie, to tu nie ma, niektore rzeczy sa nawet troche zbyt uproszczone, ale to jest streszczenie – a samej pracy, wybaczcie, ale tlumaczyl nie bede, bo 200 stron to by byla przesada ;)
Moze, jak cos ciekawego w niej znajde, to wrzuce, ale na razie jeszcze jej nie czytalem.

Pozdrawiam
Zapisane

Galja25

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #8 : 2002-10-30, 14:16 »
WOW!Buldog! No , no, no....
Faktycznie jak ktos mniej"wiecej zna sie to  nie nowość, ale warto wszystko czytać, gdyż zawsze moze cos nowego sie zauważy.

Ta pierwsza część to tez o corso. Tym bardziej "no, no, no"!!! 8)  
z pianką czy bez?
Zapisane

Forum Zwierzaki

Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedz #8 : 2002-10-30, 14:16 »

Buldog

  • Gość
Doktorat z "psow bojowych"
« Odpowiedź #9 : 2002-10-30, 15:20 »
Galja25:

Jak dobre, to nie ma znaczenia, czy z pianka.
Jesli sie duzo robi, to lej powoli - ja poczekam ;)

A, ze pierwsza czesc moze byc i o korsiaku - nic dziwnego.
W koncu korzenie wspolne :tak:

No i te "psy zdobyte przez Rzymian"...
;)
Zapisane
Strony: [1]   Do góry
 

Strona wygenerowana w 0.123 sekund z 23 zapytaniami.