Anka spojrzała na zegarek - "Już piąta ?!" , pomyślała i popatrzyła z rezygnacją na swojego szefa.
-Dlatego tym razem musimy się naprawdę postarać. Może ma pani jakiś pomysł, pani Aniu ? - zapytał prezes, dostrzegając nieobecny wzrok swojej najlepszej pracownicy.
-Eee ... Myślałam nad zrobieniem reklamy z humorem, zwykle takie najlepiej zapamiętują ludzie...
-Czy ktoś ma jakieś inne pomysły ? Nie ? Dobrze, więc pani zajmie się zleceniem, pomoże pani na przykład.. pan Tomek.
Dziewczyna, z lekka już przysypiajac, dopiero po chwili zdała sobie sprawę z powagi sytuacji.
-Cooo ?!
-Ta reklama będzie doskonała okazja, aby poznał pan nasz zespół - zwrócił się pan Miszczyński do chłopaka.
-Och, no dobrze. Muszę przyznać, że zgadzam się z panią Anią - uśmiechnął się chytrze do dziewczyny - i jestem za zrobieniem humorystycznej reklamy.
-Tak więc w następny wtorek oczekuję zarysu planu na moim biurku. I proszę się postarać - powtórzył.
"Cudnie. Wspaniale. D-o-s-k-o-n-a-l-e ." - myślała Anka , stojąc na zatłoczonym skrzyżowaniu.
-Nie ma to jak dać się wrobić.. - mruknęła do siebie i włączyła radio.
-Sama zobaczysz, jak Gin odmieni Twoje życie ! - atakowała dziewczynę ze strony radia reklama.
-Tere-fere.. Ten cudowny Gin nie poradził sobie nawet z zabrudzoną kuchenką.. No jedźże wreszciee ..! - zwróciła się do kierowcy przed nią, który nie miał prawa tego słyszeć, w każdym razie jednak przemieszczał się w przód z prędkością około trzydziestu kilometrów na godzinę.
Czterdzieści minut później z miną człowieka 'jak z krzyża zdjętego' zrzuciła buty i usiadła na fotelu, upuszczając po drodze torebkę. Przymknęła oczy .
"Ufff.. Czyli trzeba jeszcze tylko skoczyć do sklepu, nakarmić Misię* i dokoczyć raport.."
Kot wsunął się pod bezwładnie wiszącą dłoń dziewczyny, domagając się pieszczoty.
Sygnał SMS-a przerwał leniwą egzystencję obu stworzeń. Wyczulona na dźwięk komórki Ania poderwała się z fotela i przekopała torebkę w jej poszukiwaniu.
"Cześć Skarbie, masz ochotę na mały wypad do kina ? Mogę w jednej chwili zarezerwować bilety w najlepszych miejscach !
"
-Ojjj Krzysiu.. Przykro mi, nie mogę dzisiaj, ale może jutro ? - półgłosem powtórzyła słowa odpowiedzi.
W sklepie było o dziwo dużo ludzi.
-Makaron.. Świderki, tak ?
-Tak. Jeszcze sok jabłkowy, dwie bułki i serek ze szczypiorkiem. Ach, i koncentrat pomidorowy - powiedziała, zerkając na małą karteczkę - listę zakupów.
-To razem 19,65.
O wpół do jedenastej Ania wciąż siedziała przed monitorem, próbując dodzwonić się do kolegi.
-Oszz.. Przecież tylko on je ma ! - prawie już histerycznie mówiła o statystykach sprzedaży.
-Halo ? - odezwał się wreszcie upragniony głos.
-No, nareszcie ! Więc, Marcinku, potrzebne mi jest wiedzieć, o ile procent wzrosła sprzedaż tej pasty po wyemitowaniu reklamy numer 3.
-Ychh.. Że też chce ci się coś takiego robić.. Ruby, ciiicho - Anka usłyszała głos kolegi, uciszającego swojego czarnego labradora, a właściwie labradorkę.
Po minucie doczekała się odpowiedzi.
-Dokładnie o 2,34 procent.
-Dzięki wielkie. Tak w ogóle, możesz mi wysłać wszystkie wyniki na mój e-mail ? Będą mi potrzebne do następnego projektu.
-Ok, ale dopiero jutro. Może być ?
-Jasne.. No, to dobranoc.
-Dobranoc, papa.
Godzinę później Ania skończyła rozczesywać swoją krótką - a aktualnie i mokrą - fryzurę przed lustrem w łazience. Wreszcie miała za sobą ostatnią czynność, którą musiała wykonać. Mogła iść spokojnie spać, nie martwiąc się już niczym. Spokojnie przykryła się kołdrą, myśląc o tym palancie Tomku, z którym będzie się musiała użerać przez następne cztery tygodnie.
Prawie już spała, gdy z kuchni dobiegły ją ciche jęki. Nieco nieprzytomna wstała i powlokła się w tamtą stronę .
-Oj Miśka, Miśka.. MISIA ! - krzyknęła na widok słaniającego się z bólu kota.
-O Boże, co robić, co robić.. Weterynarz, tak ! Ale.. kto ma teraz dyżur..
W geście desperacji dziewczyna zadzwoniła do Krzyśka.
-Taaak ?
-Krzysiek ? Słuchaj, znasz jakiegoś dobrego weterynarza , który ma teraz dyżur ? Ale koniecznie - bez ładu kleciła zdania
-Tak, znam.. Siostra Tomka Bureckiego..
-Tak, tak, siostra.. HĘ ?!
-Siostra Tomka Bureckiego - spokojnie i rzeczowo odpowiedział Krzysiek
-Gdzie ona pracuje ?
-Niedaleko Ciebie, bardzo niedaleko.. - mówił, podając dokładny adres
-Dobrze.. Bardzo ci dziękuję !
Ubierała się w błyskawicznym tempie, wzięła jęczącą Misię na ręce i zbiegła po schodach, uprzednio zamykając mieszkanie.
Klinika była pusta. Anka zapukała do gabinetu i bez czekania na odpowiedź weszła. Nie było nikogo, ale słyszała rozmowę , dobiegającą z sąsiedniego pomieszczenia.
-..ja już tak nie mogę !
Dziewczyna wpadła do pomieszczenia.
-Przepraszam, czy tu .. TOMEK ?!
Zdziwiła się, widząc Tomka z butelką francuskiego wina i jego siostrę - Kasię.
-J-ja.. szukam weterynarza, m-mój kot..
-To ja jestem weterynarzem , proszę - powiedziała Kasia , wskazując wyjście z pomieszczenia - przejdźmy do gabinetu.
-Misia zaczęła jakieś 20 m-minut temu.. Jęczała.. Zjadła dzisiaj to, co zwykle.. - mówiła roztrzęsiona Ania
-Hm.. Czy kocica jest spokojna ?
-T-tak, oczywiście..
-A więc dobrze.. Hmm, najprawdopodobniej coś połknęła - głośno zastanawiała się pani weterynarz.
-Taak, trzeba podać leki wywołujące wymioty, to jedyny sposób. Uprzedzam, że nie będzie to przyjemnt widok, więc może pani wyjść do sąsiedniego pomieszczenia - uśmiechnęła się Kasia.
-Tak, chyba wyjdę.. Dziękuję..
Anka zajęła miejsce naprzeciw Tomka.
-Ooo.. kogo my tu widzimy, Aneczka ? - zapytał już wyraźnie podpity chłopak
-Owszem, Aneczka. - odpowiedziała z naciskiem
-Hehe.. no to.. twoje zdrowie.. - pociągnął łyk z butelki
-Jak ty zamierzasz jutro, właściwie dzisiaj, iść do pracy ?
-Nie zamierzam.. Nie potrzebne mi to do szczęścia..
-Więc co ci jest potrzebne do szczęścia ? - zapytała zaskoczona własnym zachowaniem
-T-ty..
Nie zdążyła nic powiedzieć - może to i lepiej ? - , ponieważ Kasia wezwała ją do gabinetu.
-Wszystko jest już dobrze. Jutro proszę dać jej 3/4 porcji jedzenia, i proszę się nie martwić wymiotami - mogą jeszcze wystąpić.
-Bardzo dziękuję..
O pierwszej znowu kładła się spać. Misia spała spokojnie obok, a ona miała czas na rozmyślanie o Tomku .
"Właściwie nie wiem, czemu o nim myślę, przecież go nie znoszę. Nie. Ja nie myślę o nim, ja myślę o jego słowach - "Ty"." - przekonywała samą siebie.
Pozostała część nocy minęła spokojnie.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
* - nie miałam żadnego innego pomysłu
Autor
Wątek: Perypetie Anki [tytuł roboczy] (Przeczytany 1488 razy)