W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie bardzo powszechne stało się urządzanie ślubów i wesel psom oraz kotom. Na duże dochody mogą liczyć firmy organizujące tego typu imprezy oraz styliści specjalizujący się w image'u czworonogów.
- Z pewnością jest to świadectwo triumfu ideologii konsumpcjonistycznej we współczesnym świecie - uważa teoretyk kultury Mirosław Pęczak. - Kiedyś Andrzej Bursa [1932-57, poeta, autor opowiadań - dop. kś] napisał prześmiewczy wierszyk o cmentarzu dla psów w Niemczech. Dzisiaj nikogo specjalnie nie dziwi, że pod Warszawą też znajduje się podobny cmentarz. To wykwit cywilizacji zamożnej, skomercjalizowanej i efekt sytuacji, w której rynek szuka rozmaitych nisz, czasami bardzo dziwacznych. Mechanizm rynkowy generuje potrzeby, których wcześniej nie było, często potrzeby sztuczne, co jest dla konsumpcjonizmu immanentne - ocenia.
Dwa pieski i orszak weselnych gości
Psie lub kocie wesela urządzają przede wszystkim bardzo zamożne, samotne kobiety. Podobnie, jak przy normalnym przyjęciu ślubnym, zapraszają na nie gości - przeważnie innych posiadaczy czworonogów. "Ceremonie" odbywają się najczęściej na podmiejskich działkach.
- Siedziałam w ogrodzie u moich dzieci, gdy usłyszeliśmy odgłosy jakiejś hucznej imprezy. Pomyślałam, że zapewne trwa tam przyjęcie weselne. Okazało się, że faktycznie - tyle że psa i suczki - opowiada jedna z czytelniczek "TS" z Warszawy, która w lipcu przebywała w Toronto u rodziny. - W Kanadzie takie imprezy nie budzą już niczyjego zdziwienia. Za normalne uważa się również zasięganie porad stylistów, którzy za kilkaset dolarów podpowiadają, gdzie należy kotkowi przyciąć sierść i w jakim kolorze kupić ubranka. Widząc na ulicach pieski z naszyjnikami, kapelusikami i w bucikach, czułam się jak w domu wariatów.
Gdybyśmy w Polsce zobaczyli dwa idące procesyjnie i ubrane odświętnie psy, a za nimi orszak gości weselnych, niechybnie pomyślelibyśmy, że to jakiś happening albo incydent niepoczytalnych osób. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie to już norma.
fot. AFP
- Takie są niekiedy konsekwencje dobrobytu u ludzi, którzy żyją w warunkach bardzo dużego bezpieczeństwa socjalnego i nie wiedzą co robić ze swoim życiem. Często osoby te nie mają dzieci i przerzucają emocjonalne potrzeby, podejmując się opieki nad zwierzętami - komentuje ojciec Marcin Lisak, wiceprezes Katolickiej Agencji Informacyjnej. - Oczywiście nie jest rzeczą złą troszczyć się o zwierzęta, tylko należy zachować we wszystkim umiar. Wspomniane skrajności pojawiają się w przestrzeni dobrobytu, w grupie bardzo bogatych ludzi, którzy nie zmagają się z realnymi problemami. Z pewnością opieka nad człowiekiem jest zadaniem o wiele trudniejszym, niż zajmowanie się zwierzętami - dodaje.
Człowiek nie chce rezygnować z dobrobytu
Kreowanie sztucznych potrzeb zabija, jak widać, zdolność krytycznego myślenia. Niektóre Amerykanki i Kanadyjki potrafią wydawać tysiące dolarów na psich stylistów w czasie, gdy zagraniczne media informują o powodziach i plagach szarańczy, niszczących zeszłoroczne zbiory i pozostawiających bez żywności ok. 3,6 mln mieszkańców Nigru. W sierpniu brytyjska organizacja Oxfam zaapelowała o podjęcie działań w celu pomocy ponad milionowi głodujących w Mali.
"Innymi krajami na południe od Sahary, które dotyka problem braku żywności, są: Mauretania, gdzie w grupie ryzyka jest 800 tys. ludzi, a więc ponad 25 proc. całego społeczeństwa i Burkina Faso z 500 tys. głodujących ludzi, zwłaszcza w północnej prowincji Oudalan, graniczącej z Mali i Nigrem" - pisze Olga Białostocka w magazynie "Pomagamy" - nowoczesnym piśmie wolontariuszy.
- Człowiek nie chce rezygnować z dobrobytu. Możliwość poprawy dramatycznej sytuacji ludnościowej czy gospodarczej w krajach Afryki zostałaby stworzona, gdyby społeczeństwa zachodnie, łącznie z amerykańskim, zrezygnowały z bogatego państwa, które utrzymuje ich wysoki poziom bezpieczeństwa socjalnego. Bez wolnej konkurencji, np. na rynku żywności, mieszkańcom Afryki nie da się na stałe pomóc. A dziś różne lobby rolników w krajach bogatych otrzymują subsydia i nie chcą słyszeć o zmianie tej sytuacji - zauważa o. Marcin Lisak.
Czy można spodziewać się przeniesienia "kanadyjsko-amerykańskiej" obyczajowości na grunt Polski?
- W miarę bogacenia się polskiego społeczeństwa ten proces może nastąpić - przewiduje Mirosław Pęczak. - Przesiąkanie pseudowzorców bez wątpienia następuje.
Z tą opinią zgadza się o. Marcin Lisak.
- Nie znaczy to, że bogactwo prowadzi do czegoś złego, jednak niektórym trudniej jest później funkcjonować w przestrzeni innych wartości.
źródło: Onet.pl
------------------------------
:mrgreen:
Autor
Wątek: ,,I biore cię, Burek, za męża" (Przeczytany 2565 razy)