Zaprezentuje moję jest to typowa drowka
.
Chaotyczne wspomnienie, czy to sen czy jawa:
Był bardzo ładny dzień, gdy byłam w polu i zbierałam warzywa, gdyż moja Matka mnie prosiła, ponieważ przyjeżdżała moja Ciotka Lanca, więc Matka chciała przygotować obwity obiad... . Nagle tak zbierając ujrzałam na „Krwawym Wzgórzu”, hordy wojsk, które nacierały na naszą Wieś. Byłam uznawana za najlepsza Czarodziejke Queniye, tak brzmiało me rodowite imię. Poszłam do domu i powiedziałam Matce zadyszana – Mamo na Wzgórzu, *jąkliwie* hordy wojsk Orczych -. Matkę mą ogarną strach… , który nigdy nie gościł w duszy Mamy. Wzgórze było bardzo daleko od Wsi…, zwołaliśmy wszystkich Chłopów z dzidami i mieczami. Minęła godzina nagle usłyszałam trąbę Orków, która jak od wieków świadczyła że atakują. Byliśmy bardzo ubogą wsią w sumie nie było by, za czym płakać, ziemianki? – Nie – ziemie niby obiecaną? – Nie. Chłopi ruszyli do ataku, a ja za nimi, i ma matka, matka była Druidką, walcząc mą magią ujrzałam, trzech orków nacierających na mą matkę, gdy to ujrzałam szybko biegłam z kwasową strzałą, gdyż już strzeliłam Matka padła. Ogarnęła mnie straszna złość uniosłam się w powietrze i z Martwej duszy mej Matki, mą energią przyciągnęłam do siebie, nagle rozniósł się wielki pisk na całej wsi… był to czar, którego nigdy nie znałam był to czar, który wyssał ze mnie maksimum mej energii… spadłam na ziemie i straciłam przytomność, obudziłam się następnego dnia, krwawa mgła otaczała całą wieś. Nagle usłyszałam jakiś szelest wśród krzaków… był to Ork.… który podszedł do mnie i uderzył mnie maczugą w głowę… obudziłam się w Fortecy bogini Nekromancji…, byłam związana łańcuchami, podszedł do mnie nieznana mi istota, była to ma przyszła bogini, byłam bardzo ogłuszona, mówiła coś, lecz ja nic nie słyszałam, jedynie majaczyłam… nie pamiętam dokładnie, co się stało tej nocy, wyciągnęła fiolkę z jakimś prochem, przystawiła mi go do nosa, i kazała wdychać, więc ja pod wpływem jej czarów zrobiłam to. Obudziłam się trzy dni później, byłam rozdrażniona, coś ze mną było nie w porządku. Czułam zadziwiające pożądanie przeistaczania martwych ciał w żywe kadłuby... me sługi... z ciał martwych, robiłam szkielety, ma nekromancja robiła niepożądane rzeczy, na cmentarzach, wołałam słowami, by wszyscy zmarli powstali, nie podobało się to ludziom, zostałam wygnana, wyrzucona na zbity pysk bez niczego. Wędrowałam wszędzie po całym świecie, sypiałam po jaskiniach, nietoperze służyły mi za pożywienie, widząc żywa istote zabijałam ją i ożywiałam, sprowadzając ją na mroczną stronę, która mi miała służyć!. Tak krążąc i krążąc, stanęłam w progach okalających Góry Bursztynowe Szlaki, i tak o to znalazłam się w portalu, z chytrym uśmiechem mówiąc – Um… ile tu krwi, i zmarłych ciał *śmiech radosny*.
Autor
Wątek: Historie postaci D&D (Przeczytany 3146 razy)