PIES WYBORCZY
Zbliża się czas wyborów. Co bardziej wyczuleni politycznie mieszkańcy naszego miasta zaczynają odczuwać już tę atmosferę. Do gorączki jeszcze daleko, ale coś w powietrzu się unosi. Politycy, ci co przy władzy, właśnie zastanawiają się, czym podbić serca wyborców. Z drugiej strony są tematy i sprawy, mówiąc brzydko - śmierdzące, których jak ognia starają się wystrzegać. Do takich spraw, moim zdaniem, należy problem psów. Ile jest psów w mieście? Pewnie nikt nie zliczy, ale na oko widać, że parę tysięcy. Jednak z rejestrów w Urzędzie Miejskim wynika, że psów mamy... 330. Skąd ta liczba? W ubiegłym roku do budżetu miasta z tytułu wpłat podatku od psów wpłynęło 8250 zł. Ponieważ podatek od czworonoga wynosił 25 zł rocznie, łatwo wyliczyć, skąd wzięło się owo 330. Ta liczba, to kpina z naszej demokracji, samorządności i wiary w moc stanowionego prawa. Podatek od psów, to jeden z tych, którego wysokość ustala i zatwierdza najwyższa władza samorządowa, czyli Rada Miejska. Stawka tegorocznego podatku przyjęta i zatwierdzona została jeszcze w grudniu ubiegłego roku. W stosunku do roku ubiegłego stawka nie została zmieniona. Podatek ten Wydział Finansowy UM ma możliwość ściągnąć od każdego właściciela czworonoga, zarejestrowanego wcześniej w kancelarii magistrackiej. Zarejestrowany pies otrzymuje numer ewidencyjny. Mała, metalowa tabliczka z tymże numerem powinna być zawieszona na obroży każdego „pańskiego” psa. Tym właśnie psy „pańskie” powinny odróżniać się od bezpańskich. Jak jest w rzeczywistości, każdy widzi i wie. W odbiorze ogólnospołecznym, ale i wg opinii szeregowych urzędników do rejestracji, a zatem i dobrowolnego (choć jest obowiązkowe) opodatkowania się od psa stawia się kilkuset naiwnych idealistów. Reszta uchwałę radnych, których wybrała w demokratycznych wyborach, by sprawowali władzę w ich imieniu, ma w głębokim poważaniu. W takiej sytuacji radni funkcjonujący na zdrowych zasadach powinni robić wszystko, by ich autorytet nie upadał i sprawa takiego drobiazgu, jak podatek od psa nie kładła się cieniem na ich działaniach i nie świadczyła o ich bez-radności. Czy można zaobserwować takie zachowania u naszych przedstawicieli władzy? Każdego, kogo spytać, a kto choć trochę zna się na rzeczy twierdzi, że konsekwentne egzekwowanie podatku od psów nie jest wcale trudne. Owszem, na początku przybyłoby roboty urzędnikom, służbom porządkowym, pracownikom schroniska, nawet weterynarzom, ale sytuacja szybko powinna się unormować. Skorzystałby budżet miasta, zmniejszyłaby się ilość odchodów na trawnikach i chodnikach, a zatem podniosła ogólna estetyka miasta, na koniec zaś na sytuacji skorzystałyby same czworonogi. Takie myślenie można było uruchomić na początku kadencji i dziś zbierać punkty za efekty. Niestety, nikt nie miał do tego głowy, a dziś konsekwencja może przynieść dokładnie odwrotny skutek. Niech np. nagle, dwa miesiące przed wyborami, strażnik miejski wlepi panu K. mandat, bo ten łazi po osiedlu z rottweilerem bez kagańca i bez numerka. Albo niech pan M. będzie musiał odebrać swojego kundla ze schroniska i jeszcze za to zapłacić, bo pies biegał pół dnia bez obroży po całej dzielnicy. Jest prawie pewne, że jeśli w ogóle panowie K. i M. pójdą do wyborów, to na obecnego radnego ze swojego obwodu, na pewno nie zagłosują. Przecież to przez jego decyzje musieli zapłacić za psa, którego w końcu i tak się pozbyli. W związku z czym nie ma co liczyć, że zwiększy się ściągalność podatku za psa albo, że problem bezpańskich psów w szybkim czasie ulegnie rozwiązaniu. Tak mniej więcej przedstawia się strategiczne myślenie ludzi władzy. Im bliżej wyborów, tym przykładów będzie przybywać. Czytając TIT nie raz się o tym, drodzy czytelnicy, przekonacie.
Źródło: TIT
Autor
Wątek: PIES WYBORCZY (Przeczytany 1039 razy)