Znalazłem wytyczne przymowania psów do policji.
To tak dla ciekawości
KWALIFIKACJA PSÓW DO SŁUŻBY W POLICJI
ROZDZIAŁ l
Wymogi zdrowotne
§ 1. 1. O zakwalifikowaniu psa do służby w Policji pod względem zdrowotnym decyduje lekarz weterynarii, wchodzący w skład komisji kwalifikacyjnej w szkole.
2. Przy braku pełnych możliwości diagnostycznych podstawą dyskwalifikacji psa może być nawet uzasadnione podejrzenie występowania niektórych chorób i wad.
§ 2. 1. Do służby w Policji przyjmuje się psy:
1) zdrowe,
2) w wieku od roku do dwóch lat,
3) o budowie i szacie zgodnej z wzorcem rasy,
4) w odpowiedniej kondycji psychicznej i fizycznej.
2. Psy muszą być zaszczepione przeciwko wściekliźnie - właściciel musi okazać aktualne zaświadczenie potwierdzające ten fakt.
3. Właściciel jest zobowiązany posiadać urzędowe świadectwo zdrowia psa.
§ 3. 1. Wadami dyskwalifikującymi psa do służby w Policji między innymi są:
1) wady psychiczne i choroby neurologiczne objawiające się m. in.:
a) nadpobudliwością ruchową,
b) otępiałością,
c) innymi atypowymi reakcjami na bodźce zewnętrzne,
2) wady budowy i postawy,
3) wady i choroby układu kostno-stawowego (w tym dysplazja),
4) dysfunkcje ruchowe,
5) nieprawidłowa szata oraz uszkodzenia sierści i skóry,
6) wady, braki uzębienia,
7) wady i choroby narządów wzroku i słuchu,
zaburzenia przemiany materii, objawiające się m. in.:
a) nadmiernym wychudzeniem,
b) nadmierną otyłością,
2. Ponadto do służby nie kwalifikuje się psów, u których stwierdzono:
1) przepuklinę,
2) wnętrostwo,
3) chorobę transportową,
4) ciążę,
5) ciążę urojoną,
6) nie podciągnięte sutki po odstawieniu szczeniąt.
§ 4. W przypadku stwierdzenia innych chorób i wad, niż wymienione w § 2 do 3, decyzję o zakwalifikowaniu psa podejmuje lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę:
1) możliwość leczenia (czas, koszt),
2) szczególną przydatność psa do tresury w danej specjalności,
3) względy tresurowe - możliwość wyleczenia bez zaburzenia cyklu szkoleniowego.
ROZDZIAŁ II
Polowe próby charakteru
§ 5. 1. W celu sprawdzenia i oceny predyspozycji psa do tresury poddaje się go przed zakupem polowym próbom charakteru, które obejmują:
1) aportowanie,
2) szukanie przedmiotu z naniesionym nośnikiem zapachowym,
3) reakcję na strzał,
4) obronę przewodnika,
5) czujność i popęd do samoobrony.
2. Próby wymienione w ust. 1 przeprowadza się poza miejscem stałego pobytu psa.
3. Szczegółowy charakter prób wymienionych w ust. 1 uzależniony jest od kategorii, w jakiej pies będzie tresowany.
§ 6. 1. Celem próby aportowania, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, jest sprawdzenie, czy pies aportuje różne przedmioty rzucane bądź wynoszone.
2. Podczas próby, o której mowa w ust. 1, należy przestrzegać następujących zasad:
1) aportować różne przedmioty (np. klocek drewniany, piłeczkę tenisową, rękawiczkę),
2) aportowanie przeprowadzać na smyczy i "luzem" w pomieszczeniu oraz terenie otwartym z wykorzystaniem różnorodnego podłoża,
3) do próby przystąpić z psem wypoczętym.
3. Pies podczas próby opisanej w ust. 2 musi wykazać się pasją do aportowania różnych przedmiotów, radością z zabawy i pewnością w zachowaniu.
§ 7. 1. Próba szukania przedmiotu z naniesionym nośnikiem zapachowym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 , ma na celu sprawdzenie predyspozycji psa do pracy węchowej w określonej specjalizacji.
2. Podczas wykonywania próby należy:
1) podać psu do nawęszenia duży przedmiot silnie nasycony nośnikiem zapachowym i nie "wpadający w oczy",
2) przeprowadzić ją w terenie o różnym nasileniu bodźców rozpraszających;
3) zwrócić uwagę na kierunek wiatru, miejsce ukrycia przedmiotu (nie "pod wiatr");
4) przeprowadzić próbę zarówno w terenie otwartym, jak i w pomieszczeniach zamkniętych.
3. Próba, o której mowa w ust. 1, powinna wykazać predyspozycje psa do natychmiastowego podjęcia pracy węchowej tzw. dolnym wiatrem, intensywnie i z dużą podnietą aż do momentu odnalezienia przedmiotu.
§ 8. 1. Próba odporności na strzał, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 3, ma na celu zbadanie reakcji psa na odgłosy strzału.
2. Próbę, o której mowa w ust. l, przeprowadza się przy użyciu broni wojskowej typu KBK AK kaliber 7,62 mm, strzelając amunicja ćwiczebną.
3. Podczas próby, określonej w ust. 1, należy przestrzegać następujących zasad:
1) przeprowadzać ją w terenie otwartym podczas swobodnego spaceru psa na smyczy lub lince bądź podczas walki z pozorantem,
2) strzały oddawać z różnych odległości w przedziale od 10 do 100 m, 3) pies nie powinien widzieć ruchów osoby strzelającej.
4. Pożądanym zachowaniem u psa jest jego brak reakcji na strzały, spokój i równowaga.
§ 9. 1. Celem próby obrony przewodnika, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4, jest zbadanie zdolności obrończych psa, jego pewności, ostrości popędu do wyniku oraz stopnia twardości.
2. Podczas próby, której cel opisany jest w ust. 3, opiekun psa trzymając go na smyczy, jednocześnie głosem i gestem pobudza do ataku.
3. Nieznana psu osoba uzbrojona w miękką końcówkę, skórzany rękaw ochronny albo mufkę z odległości ok. 5 m atakuje opiekuna psa w sposób zdecydowany, zachowując jednocześnie środki ostrożności.
4. W przypadku stwierdzenia wcześniejszego przygotowania psa do tego rodzaju próby połączyć ją z pościgiem za osobą.
5. Pies poddany próbie obrony przewodnika powinien bez ociągania się atakować i gryźć napastnika.
§ 10. 1. Próba czujności i popędu do samoobrony, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 5, ma na celu sprawdzenie u psa reakcji w sytuacji zagrożenia pod nieobecność opiekuna.
2. Próbę, której cel opisany jest w ust. 1, przeprowadza się w następujący sposób:
1) opiekun po przywiązaniu psa oddala się pozostawiając go samego,
2) po kilku minutach osoba obca skrada się do psa i z wzrastającą intensywnością zaczyna go atakować. Pies poddany próbie, o której mowa w ust. 1, powinien wykazać się czujnością opartą na nieufności i pożądaną ostrością.
Autor
Wątek: A może do policji? :) (Przeczytany 1308 razy)