Tak..
Przedpremierowy pokaz.
!1 rozdział wkleje
Rozdział I
Uroki miasta Rosehall
Była piękna, słoneczna wprost idealna na długi spacer pogoda-na spacer po nowym miejscu zamieszkania. Przeprowadziłem się do tego małego miasteczka o wdzięcznej nazwie Rosehall
Z Londynu, aby odpocząć od dużego miasta i nacieszyć się ciszą i spokojem. Zwolniono mnie z pracy w Londyńskiej policji co doprowadziło mnie do przygnębienia i chęci pozostania sam na sam z moją serią kryminalnych książek i swoimi myślami. Za co mnie zwolniono? Sam nie wiem... Wydaje mi się że po prostu byłam za dobry... Tak, skromność nigdy nie była moją mocną cechą charakteru...
Ale to muszę przyznać... Byłem dobry- cholernie dobry. Może tylko trochę zbyt ryzykowny...
Nie ważne... W każdym bądź razie bo wyrzuceniu z policji poczułem się nikomu nie potrzebny.
Te tajemnicze zniknięcia, morderstwa, kradzieże, to wszystko stanowiło część mojego życia-część
Mnie. A teraz? Teraz tego wszystkiego zabraknie... Bo gdzie znajdę w takim miejscu jak to-niewątpliwie piękne miasteczko- jakieś morderstwo? To zbyt ryzykowne w tak małym i odludnym Rosehall kogoś zamordować lub nawet szantażować... Rozmyślałem tak nad tym czym się teraz zajmę spacerując po „rynku” na którym było pełno straganów, starych kamienic, i powozów konnych...
Cisza i spokój... Każdy mijany człowiek nie wyglądał na złoczyńcę, no może z wyjątkiem tego faceta który sprzedawał ryby...nie najlepszej jakości... Wszyscy inni wyglądali jakby kochali cały świat, i wszystkich innych ludzi- co nawet tutaj było niemożliwe... Tak...Rosehall mimo iż na pierwszy rzut oka wyglądało jak miliony innych miasteczek miało w sobie coś niezwykłego. Jakby jakąś tajemnicę...
No nie! Znowu doszukuje się czegoś co nie istnieje! Bo co mogło być tajemniczego w straganach z warzywami? A jednak było... No może nie w straganach, ale w całym otoczeniu...Jakby czaiło się w powietrzu...
-Ałłłłłć!!!- Nagle jak długi runąłem na ziemię.
-Jejku! Bardzo pana przepraszam! Okropna ze mnie niezdara!- Piękna czarnowłosa ,ciemnooka, młoda na oko dwudziesto kilku letnia dziewczyna, najwyraźniej sprawczyni mojego upadku wyciągnęła ku mnie rękę- Jeszcze raz bardzo pana przepraszam...
-Nic nie szkodzi –powiedziałem sprzedając jej najpiękniejszy z moich uśmiechów i przyjmując wyciągnięto dłoń- Jak ma pani na imię- spytałem kiedy tylko stanąłem na nogach.
-Przepraszam ale bardzo mi się spieszy- dziewczyna nie odpowiedziawszy na moje pytanie pobiegła w stronę bocznych uliczek. Odprowadziłem ją wzrokiem... Była piękna-nieziemsko piękna.
Nagle ktoś dotknął mojego ramienia, odwróciłem się przestraszony wyrwaniem z moich rozmyślań na temat uroczej „uciekinierki”.
-Pan tutaj nowy?- spytała ochrypłym głosem starsza pani- Widzę że już pan poznał naszą roztrzepaną Eleni? –spytała z ironicznym uśmiechem widząc mój rozmarzony wzrok.
-Eleni ,tak? Piękna osóbka... Ciekawe gdzie się tak spieszy...-przerwałem widząc szeroki uśmiech na twarzy rozmówczyni – Aaaa tak... Jestem tutaj nowy... John Daron...A pani?
-Odda... Po prostu Odda...-powiedziała uprzejmie i dodała widząc mój zdziwiony wzrok – Tak to moje imię... Niespotykane i ludzie często nie chcą wierzyć że prawdziwe...ale cóż... Może wstąpi Pan do mnie na herbatę? Porozmawiamy, opowiem panu o Rosehall i chętnie odpowiem na pana pytania dotyczące nie tylko tego miasta –tutaj uśmiechnęła się znacząco- Mieszkam niedaleko a Pan wyraźnie potrzebuje pomocy w odnalezieniu się w nowym miejscu.
-Bardzo chętnie- starsza pani była bardzo miła i gadatliwa co zrobiło na mnie dobre wrażenie... znałem wielu takich ludzi i wiem że mogą się bardzo przydać- Ma pani racje...Potrzebuje pomocy- uśmiechnąłem się i poszedłem za Oddą. Mimo iż miała już swoje lata trudno było mi nadążyć za nią w drodze do jej domu...W końcu dotarliśmy na miejsce. Odda podeszła do starej, zniszczonej, dość dużej chaty i uchyliła przeraźliwie skrzypiące drzwi.
-Cholera musze je kiedyś naoliwić. Śmiało niech pan wchodzi –powiedziała widząc moją niepewną minę- Tak to bardzo stary dom, należał do mojej prababki, ale nadal się dobrze sprawuje...
Weszliśmy do środka... Wewnątrz było o wiele przyjemniej. Stare ale mimo to gustowne meble, kominek, spora półka pełna książek. Po lewej stronie otwarte drzwi prowadziły do sypialni,
Natomiast po prawej do kuchni. Nie widziałem nigdzie wejścia do łazienki więc domyśliłem się że drzwi do niej muszą znajdować się w sypialni. Były tam również stare, zbutwiałe drewniane schody który najprawdopodobniej prowadziły na strych...
-Tam jest strych... Ojej! Nie byłam tam od kilku dobrych lat! Boje się wejść na te schody bo mogą się załamać... a w moim wieku upadek z nich byłby niebezpieczny –powiedziała idealnie odgadując moje myśli –Niech pan siada, ja idę zaparzyć herbatę. A może woli pan kawę?
-Herbatę ,jeśli można.
-I przyniosę jeszcze kawałek ciasta, wczoraj upiekłam pyszną szarlotkę...Musi pan spróbować!- i pewnym krokiem odeszła w głąb kuchni.
Autor
Wątek: Moje opowiadanie!! :P (Przeczytany 841 razy)