"Jak fotografować szczeniaka?"
1. Wyjmij rolkę filmu z pudełka i włóż do aparatu.
2. Wyjmij pudełko z psiego pyszczka i wyrzuć do kosza.
3. Wyjmij pieska z kosza i wytrzyj mu z pyszczka fusy z kawy.
4. Wybierz odpowiednie tło dla zdjęcia.
5. Umocuj aparat na stojaku, sprawdź lampę błyskową i ostrość.
6. Odnajdź szczenię i wyjmij mu z pyszczka brudne skarpetki.
7. Umieść pieska w miejscu, na które nastawiłeś ostrość i wróć do aparatu.
8. Zapomnij o upatrzonym miejscu i na kolanach ścigaj szczeniaka z aparatem.
9. Jedną ręką ustaw ostrość, drugą trzymaj szczeniaka z daleka.
10. Weź chusteczkę i wyczyść ślady psiego nosa z soczewek.
11. Wystaw kota za drzwi i zdezynfekuj zadrapanie na nosie psa.
12. Odłóż gazety z powrotem na stolik.
13. Spróbuj zwrócić uwagę szczeniaka, piszcząc gumową zabawką nad głową.
14. Załóż z powrotem okulary i sprawdź, czy aparat jest cały.
15. Doskocz na czas, schwyć pieska za skórę na grzbiecie i powiedz mu: "Nie, nie, na dwór".
16. Zawołaj żonę/męża, żeby pomógł(-a) sprzątnąć.
17. Zrób sobie drinka.
18. Usiądź w fotelu, połóż nogi na stole i postanów sobie, że nauczenie szczeniaka 'siad' i 'zostań będzie pierwszą rzeczą, którą jutro zrobisz.
"Jesteś psiarzem jeśli....."
Masz więcej kocyków, zabawek, obroży, smyczy, szorek i kojców niż samych psów.
Spotykasz ludzi z psami i zapamiętujesz imię psa po 30 sekundach, ale imiona właścicieli dopiero po 2-3 spotkaniach.
Nie zastanawiasz się wiele nad wspólnym lizaniem lodów ze swoim psem.
Twoi rodzice machnęli ręką na wnuki i zaczęli mówić o twoich psach per "twoje dzieci" (dodatkowe punkty jeśli mówią o nich "nasze wnuki").
Masz setki zdjęć swojego psa na biurku w pracy, w porfelu, itd., ale żadnego zdjęcia rodziny albo siebie samego.
Nikt nie chce jeździć z tobą samochodem, bo wszyscy wiedzą, że oblezą psią sierścią.
Jeśli Ci zimno, zakładasz sweter swojemu psu.
Bez względu na rozmiar Twojego łóżka - nigdy nie jest za małe dla Ciebie i Twojego psa razem.
Spisujesz na straty książkę lub film, w którym podano nieprawidłowe wzmianki o psach.
Nie masz oporów przed całowaniem psa w mordę, nawet jeśli wiesz, gdzie się przed chwilą znajdowała.
Oglądasz okropne filmy dlatego, że jakiś pies występuje w którejś ze scen albo jest tam 3 sekundowa migawka w tłumie.
Wszystkie twoje ubrania oblazły psią sierścią, nawet gdy wyjmujesz je z pralki.
Siadasz na podłodze, jeśli pies pierwszy jest na krześle.
Jeżeli masz zwyczaj wysyłań zdjęcia w formie kartek świątecznych - sa na nich twoje psy (ludzie okazjonalnie, w tle).