Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[KaLa]

Od pewnego czasu nie umiem nikomu zaufać. Co się ze mną dzieje ? Nie wiem. Nawte najlepszej przyjaciółce nie mówię w ogóle o swoich problemach chociaz wiem ze na nią i na moich qmplach można polegać. Nikt mnie nie zranił ani nic takiego się nie stało żebym nikomu nie ufała. Nie wiem dlaczego ale chcę sama sobie ze wszystkim poradzić i nie chcę zeby ktokolwiek wiedział chodźby o problemach rozmiarów minimalnych np. o chłopakach ( :: ) itp.Sama chcę sobie ze wszystkim radzić ale nie umiem. Mimo tego nikomu nic nie mówię i nikomu nie ufam. Czy ktoś chociaż w małym stopniu wie dlaczego moze się tak dziać ?

[Karletka]

Mam podobnie...Ja sie boję zaufać innym a przecież życie nie dało mi jakiegos strasznego kopa w doope za przeproszeniem...Ogólnie juz od paru miesiecy jestem jakas dziwna...Ludzie mnie nie rozumieja, ja sama siebie chwilaminie rozumiem,eh...nie mam rpzyjaciol. A tak bardzo chcialabym,zeby byl ktos komu moglabym zaufac. Tak bardzo...

[golden(ka)]

Po prostu taka natura. Lepiej chyba nieufac niż ufać nieodpowiedniej osobie Można wtedy się nieźle przejechac...

[KaLa]

Ale ja wiem że na mojej przyjaciółce mogę zawsze polegać. I jej zaufać w każdej sytuacji Ale nie umiem

[myszka]

Nie ma obowiązku rozdrabniania się przed ludźmi - pewne sprawy mają prawo pozostać tylko twoimi. Niektórzy tak mają i to może jest w dzisiejszych czasach nawet zdrowsze - o ile tylko umiesz - a może, o ile tylko nauczysz się - trzeźwo rozważyć swoje problemy. Poza tym możesz teraz przeżywać taki okres w życiu, kiedy neguje się wszystko i czuje się kompletnie wyalienowanym - w takim wypadku przynajmniej częściowo przejdzie. Doradzam pisanie pamiętnika, serio - wypisanie swoich przemyśleń pomaga je uporządkować. I nie musi to być żadna literatura, nie trzeba (a nawet nie powinno się) silić na stylizowanie nadmierne, wystarczy notować swoje myśli, przeżycia, problemy.

[Julias]

Nie przejmuj sie. Poprostu masz taki charakter

[Bonsai]

Ja się przejechałam na tym że ufałam nieodpowiedniej osobie, ale wcale nie jest tak, że teraz nikomu nie chce czy nie moge zaufać. Mam psiapsiłółkę , której powierzyłabym swoje najgłebsze sekrety, bo wiem, że ona mnie zrozumie i nikomu ich nie wygada!

[taigan]

Ja też rzadko komu ufam i nie jest mi z tym źle

[Golden_Tina]

ja niestety ufam wszystkim i czesto marnie na tym wychodzę

[doopelish]

Golden ja niestety tez..Pamietam ze gadalam wszystkim o wszystkim a potem wiekszość ludzi wiedziala..Eh..Teraz jakos ostatnio tez nikomu nie ufam

[Kamilka]

Natura??? całkiem możliwe, ale może jednak pewna osoba Cię zawiodła i uświadomiłaś sobie (sorry za błędy) że niemożesz nikomu zaufać. (że ktos będzie np:fałszywy)

[Gopi]

Jeśli nikt was tak naprawdę nie skrzywdził, jak piszecie (skierowane do autorki i Karletki) to może problem leży w tym, że nie macie wystarczającego poczucia własnej wartości? Ja was nie znam i nie mogę powiedzieć na pewno, więc mówię z autopsji, bo u mnie właściwie wszystko się o to rozbija, łącznie z tym, że nikomu nie ufam. Boje się, że wyśmieją moje beznadziejne poglądy kiedy je ujawnię, a jak zacznę dzielić się problemami i prosić o pomoc, to zobaczą jaka jestem słaba i beznadziejna, bo sama sobie nie mogę z niczym poradzić. Jeszcze raz mówię, że piszę o sobie i nie wiem jak jest z wami, no i oczywiście nie mogę wam zaproponować sposobu na pokonanie tego, bo mi samej by się przydał, jakbym go znała...

[kareena]

ot, taki charakter jak juz napisano
tez tak mam.. moze bym byla inna gdyby nie długi język niektórych   poza tym raczej nie należę do ludzi otwartych. obie te rzeczy powoduja ze jestem jaka jestem. nie widze powodu zeby sie tym martwic..

[kasia]

Z zaufaniem jest tak, że w końcu przychodzi samo. Nic na siłę. Nie pojawia się w towarzystwie, przypadkowych osób, ale dopiero przy tych naprawdę waznych, bliskich. i tworzenie takiej więzi często trwa latami. Trzeba tylko cierpliwości, nic na siłę..

[AgaŚ]

Ja tez chyba jestem zbyt ufna... ale to zalezy... bo jak cos to zaufam tylko osobie ktora juz dosc dlugo znam.. ale ze znam dlugo to nie znaczy ze ja dobrze znam - i tu problem A wszystkie rzeczy dla mnie bardzo bliskie, osobite i wazne mowie tylko jednej osobie - i nikt wiecej nie wie co sie u mnie dzieje ;P

[k_lap]

Ja też kiedyś miałam taki moment w życiu. Mimo tego, że otaczali mnie przyjaciele, którym zawsze mogłam wszystko powierzyć, wtedy nie miałam ochoty na zwierzanie się komukolwiek. Widocznie potrzebowałam czasu wyciszenia, samotności. Być może Wy (Kala, Karletka) też macie taki czas, może to przejdzie...
Albo macie taki charakter... To nie jest nic złego. Nie każdy musi być otwarty i chcieć o wszystkim rozmawiać.
Zgadzam się z tym co napisała Golden(ka):

Lepiej chyba nieufac niż ufać nieodpowiedniej osobie Można wtedy się niezle przejechac...

[kasia]

Ja tez chyba jestem zbyt ufna... ale to zalezy... bo jak cos to zaufam tylko osobie ktora juz dosc dlugo znam.. ale ze znam dlugo to nie znaczy ze ja dobrze znam - i tu problem A wszystkie rzeczy dla mnie bardzo bliskie, osobite i wazne mowie tylko jednej osobie - i nikt wiecej nie wie co sie u mnie dzieje ;P

Ja też w pełni ufam tylko jednej osobie.

[Al-Zahara;)]

A ja nikomu nie ufam:p jak mi coś na sercu leży to się wybeczę do poduszki ewentualnie gadam do kota bo wiem że on nikomu nie powie:P

[betty]

KaLa ja mysle ze to taki wiek, poprostu wiek. Czas nieufnosci. Ja tez tak mialam  wtym wieku co jestes teraz Ty. Ale to przejdzie Tak samo jak z psami, jak sa male maja czas kiedy niczego sie nie boja, chca wszytsko poznawac, potem jak sa troche starsze przychodzi wiek nieufnosci do wszystkiego, choc nadal chca wszystko i wszystkich poznawac, ale cos kaze im byc nieufnym- i nic na to nie poradza. Potem jak juz ten wiek minie zaczyna sie okres doroslosci---> jest normalnie