Forum Zwierzaki

Zastanawia mnie jakich cech szukacie w ludziach, jakie cenicie u nich najbardziej i które cechy sprawiają,że uważacie danych ludzi za naprawdę wyjątkowych.
Wśród ludzi o jakich cechach lubicie/chcielibyście się obracać?
No i czy istnieje jakaś cecha która mimo wielu innych zalet, przekreśla danego osobnika w Waszych oczach jako potencjalnego przyjaciela czy dobrego znajomego?

co ja cenię w ludziach? wiele rzeczy. to, że potrafią pomóc, mają poczucie humoru, wysłuchają mnie i zrozumią, nie odtrącą z byle powodu. 
nie lubię ludzi wrednych i złośliwych. nie potrafię zrozumieć, dlaczego tacy są. nietolerancyjnych, nawet jeśli chodzi o to, że różowa panienka ma trampki, ktoś jest fanem th czy b27. nie wiem, czy potrafiłabym z taką osobą wytrzymać. naprawdę dziwię się ludziom, którzy nie tolerują gejów czy murzynów. pewnie nie mieli nawet do czynienia z takimi osobami - to jak dla mnie żałosne, nienawidzić osoby tylko za to, że jest homoseksulistą, czy ma inny kolor skóry. chore.
na razie tylko to przychodzi mi do głowy, ale potem pewnie coś dopiszę ;)

Popieram Aryę... :D
Co cenię? :P Hm... Nie wiem... Wszystko przenoszę na stosunek do mnie... a w tej chwili... lekkiej depresji nie znajduję pocieszenia u nikogo... Więc poczekam na przypływ humoru... ;)
Wśród jakich ludzi chciałabym się obracać? W tej chwili - żadnych... Zetknięcie z drugim człowiekiem boli.
Co przekreśla? Hm... W sumie niektórych poglądy - jakie wymieniła Arya - mnie odrzucają. Jednak miałam w np. w klasie w liceum skinheda i był ok. Dało się z nim pogadać, był otwarty. Więc poglądy to i tak część człowieka. Choć gdybym zobaczyła jak dręczy kogoś - to miałabym inny stosunek. Jednak teraz nie ma on już takich poglądów ani fryzury. A był taki, bo w takim otoczeniu wyrósł, takie się nim zajęło i był mu wdzięczny. Więc też bym nie skreślała ze względu na poglądy na wstępie - dowiedziała się jakie jest podłoże, argunemty... Ogólnie - niech sobie ma poglądy (jeśli nie da się nic na to zaradzić) póki to nie krzywdzi innych.
Choć nawet i dla mordercy bym mogła być wyrozumiała. Tzn. wiedząc co miało wpływ na jego zachowanie... czy nawet nie - nie umiałabym bym np. go skazać na karę śmierci. Inna sprawa - jeśli byłabym poszkodowaną - pewnie chciałabym rozszarpać. Ale ogólnie sama jestem nie normalna i nie umiem kogoś osądzić w 100%, że jest zły. Bo jednak trzeba mieć coś nie tak z psychiką i wiem jak to się odczuwa...
Coś odbiegłam od tematu... :P

Ja bardzo cenię czyjeś bardzo pozytywne nastawienie do życia, to,ze naprawdę potrafi się cieszyć z tego co ma, niezależnie od swojej sytuacji. Taka osoba potrafi entuzjazmem zarazić.

Lubię osoby,przy których dobrze się czuję, ale nie wiem od czego to zależy, co to za konkretna cecha. Bo przy większości osób czuję się fatalnie, ale czasem trafi sie taka sztuka przy której nie wiedziec czemu rozluźniam się i nawet można ze mną pogadać ;)

Chciałabym się obracać w towarzystwie osób rozumiejących i tolerujących mnie, moje dziwactwa i pasje. A doskonale zdaję sobie sprawę,ze gdyby parę rzeczy wyszło na jaw, spora częśc z tych niewielu których znam, mogłaby się ode mnie odwrócić.
Co jest tym bardziej bolesne, bo czasami chciałoby się przed kimś wygadać...

Osoby nieustannie biadolące,jęczące, narzekające ludzi odstraszają. Sama posiadam tendencję do nieustannego biadolenia o niczym,ale staram się zachować to dla siebie, bo co kogo interesują moje problemy,skoro ma swoje? :)

Cenię,że ktoś ma swój cel ale realizuje go w granicach rozsądku tzn dążenie do celu po trupach, mnie odpycha. Znaczy się: to dobrze dla osoby w ten sposób do celu dążącej, bo istnieje szansa,że zrealizuje to o czym marzy, ja jednak w ramach bezpieczeństwa własnego, wolę zejść takiej personie z drogi :)

Pewność siebie piękna rzecz, ale zauważyłam ,ze jeśli ktoś z nią mocno przesadzi, to nieco mnie to odstrasza.
Odstręcza mnie również osądzanie, przyklejanie danej osobie metki nic o niej nie wiedząc.

Ja bardzo cenię czyjeś bardzo pozytywne nastawienie do życia, to,ze naprawdę potrafi się cieszyć z tego co ma, niezależnie od swojej sytuacji. Taka osoba potrafi entuzjazmem zarazić.

To nawet może być trochę przerażające czasami... :)

Jaki kiedyś próbowałam napromieniować moją koleżankę radością, mówiąc, że nie jest źle, ma to to i tamo, będzie lepiej, itp. to ona zbombardowała mnie dodatkowymi zmartwieniami... :P

Ogólnie rzecz biorąc - nie można być szczęśliwym... Bo ludzie od razu atakują Cię, jak możesz? Oni mają tak źle, a ty jesteś szczęśliwa... Nie możesz być nie szczęśliwa... bo inni mają gorzej. Jak możesz narzekać, kiedy ktoś ma większe problemy? :P

Co cenię? Poczucie humoru, inteligencję, życiowy entuzjazm, umiejętność dyskutowania i prowadzenia rozmów na każdy temat, szczerość, mądrość, umiejętność dostosowania się do wielu sytuacji, okazania zrozumienia, umiejętność wysłuchania drugiej osoby... Hm. Na pewno cenię też, nie wiem..., stałość w swoich przekonaniach? Ale też nie uważanie, że poglądy danej osoby to jedyne właściwe, otwartość na poglądy i pomysły innych. I jeszcze cenię ludzi, którzy jeśli zobowiązują się do czegoś, to potrafią tego dotrzymać, wypełnić to coś. Podoba mi się też, kiedy ktoś potrafi tak mnie skrytykować, żebym nie poczuła się urażona. Konstruktywna krytyka, bez atakowania. Nie ukrywam też, że lubię ludzi, którzy mają podobne poglądy do mnie, aczkolwiek przyjaźń/znajomość z zupełnie odmienną w poglądach osobą też może być ciekawa.
Za to nie lubię ludzi wrednych, czysto złośliwych. To znaczy, cenię delikatną, subtelną złośliwość, ale nie taką typowo wredną, taką stosowaną tylko po to, by kogoś urazić. Jeśli ktoś umie dobrze operować ironią, to jest w porządku. Nie lubię też ludzi agresywnych, brutalnych, olewających wszystko, nietolerancyjnych. Nie lubię ludzi nadmiernie marudnych [podkreślam to, że nadmiernie, bo wiem, że każdy musi sobie czasem pomarudzić i się wygadać]. Denerwuje mnie wywyższanie się, uważanie się za osobę lepszą od innych, szpanerstwo, zbytnie chwalenie się firmowymi ubraniami, kosmetykami, etc.

Cenię otwartość umysłu, która umożliwia przyjaźń miedzy osobami różniącymi się np. światopoglądem. Zawsze dziwiła mnie nieufność wobec kogoś, kto myśli inaczej. Przecież przebywanie wśród ludzi inaczej postrzegających świat, może być ciekawsze, niż ograniczanie sie do własnego grona. Można przez to stracić okazję poznania wartościowych ludzi.
Ważna jest dla mnie uczciwość, prawdomówność, dyskrecja. Nie cierpię wścibstwa i plot, nie znoszę osób, które znając parę szczegółów z czyjegoś życia dorabiają resztę i tworzą historię, świecie wierząc w jej prawdziwość. To świadczy o braku wyobraźni i o głupocie, po prostu. Cenię powściągliwość w krytykowaniu i ocenianiu innych i wyrozumiałość dla błędów, które każdemu się zdarzają. Lubię ludzi rozumiejących, że inny nie musi być gorszy. Nie pojmuję osób, które wydają kategoryczne sądy typu "geje nie potrafią kochać, jedynie pożądać". Jak można być tak zarozumiałym, by mówić o uczuciach innych? Niektórzy myślą, że wszystkie rozumy pozjadali, a tymczasem mądry czlowiek powinien wiedzieć, że i on moze się mylić... No i ważne, by człowiek umiał życzliwie patrzeć na osiągnięcia innych, a nie dławił się jadem tylko dlatego, że jemu mniej sie w życiu poszczęściło. Generalnie wyznaję zasadę "żyj po swojemu i szanuj tych, którzy wybrali inaczej".

Wzrószacie mnie kobity... ;) (Jeszcze trochę i uwerzę w istenienie takich ludzi...)

No, wielu nas nie ma, dlatego świat jest taki denny... ;p

życiowy entuzjazm, umiejętność dyskutowania i prowadzenia rozmów na każdy temat, szczerość, mądrość

dokładnie. i jeszcze uczciwość.
poza tym nie przepadam właśnie za marudami, szczególnie zgorzniakłymi. w umiarze wysłucham, ale tak jak to robiła moja dawna przyjaciółka, że na wszystko się skarżyła, nawet o to, że walnęła się łokciem o ławkę - nie lubię. i egoistów, uh.

To znaczy, cenię delikatną, subtelną złośliwość, ale nie taką typowo wredną, taką stosowaną tylko po to, by kogoś urazić. Jeśli ktoś umie dobrze operować ironią, to jest w porządku. Nie lubię też ludzi agresywnych, brutalnych, olewających wszystko

zgadzam się po raz drugi ;)

co do poglądów, to szanuję, z tym, że zalezy, jak są przedstawiane. moi przyjaciele mają dość zróżnicowane spojrzenia na świat, ale nie przeszkadza mi to ;)

Tak, uczciwość. I umiejętność przyznania się do błędu. Nie lubię egoistów, jednocześnie sama cały czas walczę, by egoistką nie być i myślę, że mi się udaje.

co do poglądów, to szanuję, z tym, że zalezy, jak są przedstawiane.

Zgadzam się ;) . Denerwuje mnie, kiedy ktoś na siłę przekonuje mnie do swoich poglądów. W moim przypadku najczęściej tyczy się to religii, ponieważ wielu z moich znajomych przezentuje pogląd "Boga nie ma, spalić kościół". Z czym się nie zgadzam. Najczęściej wtedy po prostu nie rozmawiam z niektórymi na ten temat. Właśnie z osobami, które na siłę mnie przekonują do swojego i jeszcze uważają, że głupia jestem.

Nie lubię egoistów, jednocześnie sama cały czas walczę, by egoistką nie być i myślę, że mi się udaje.

ale troszku egoizmu sobie zostaw bo Cię ludziska zjedzą. ;)
Bo całkiem sporo osobników o zapędach iście wampirzych krąży po naszej płaskiej planecie i warto być na takich uodpornionym.

hmmm mi jest ciężko odpowiedzieć, bo pojawiła się u mnie rozbieżność między cenić a oczekiwać ... w każdym bądź razie cenię u ludzi to , że mi nie przeszkadzają w realizacji różnych rzeczy - dopóki tak będzie to będzie ok ;p i cenię również szczerość (jak coś chcesz,wal prosto z mostu)  i otwartość , tolerancja , kultura osobista ( co nie znaczy, że nie wolno przeklinać itp, to jest ta cecha zakorzeniona i 'wypracowana' w nas przez rodziców ) tak więc najbardziej lubię przebywać z takimi osobami, jakich cechy cenię :) cecha całkowicie negatywna ? każdy ma wady i ja to akceptuję, ale różni są ludzie jednych można nie lubić za wygląd  a innych za charakter więc to znów temat rzeka

Najbardziej cenię to, że mnie tolerują, pomimo mojej, ekhem, ekscentryczności i tego, że nie jestem dziwna, tylko oryginalna  ;d
Gdy są mili i nie czepiają się o byle co.

Za to, co przekreśla... Jesli gościu wyznaje zasadę "Mój pogląd to pogląd wszystkich, nikt nie ma prawa mieć innego", jeśli mi przerywa, kiedy mówię, nie lubi czegoś lub kogoś bez wyraźniej przyczyny albo jak jest marionetką rodziców czy kolegów... Dla mnie to żałosne wręcz jest. No i oczywiście klony  :/

Co ja w ludziach szukam?
Miłości do zwierzat, tolerancji dla innych, potrafi pomóc innej osobie, jest zabawna i  do pewnego stopnia towarzyska, potrafi przyjąć krytyke i nie uważa, że zawsze ma racje.

Co przekreśla? Nietolerancja, wymądrzanie się na temat o ktorym tak naprawde nie ma pojecia lub gdy kłóci sie ze mnągdy wie, ze ja  o wiele dłużej w tym siedze i tak naprawde wiem lepiej, fałszywość, sztuczność i dwulicowość.

szukam- poczucia humoru przede wszystkim (chociaz to nie jest najwazniejsze), oryginalności, inteligencji, zrozumienia, tolerancji. i żeby umieli spojrzeć na siebie krytycznym okiem.

Ja najbardziej cenię- poczucie humoru, szczerość, tolerancji, pomocnośc
a nie cierpię, wręcz nienawidzę.!
Dwulicowości, Kłamstwa i nietolerancji. :)

Ja lubię ludzi z charakterem... w sumie trudno mi określić co stanowi ten charakterek, po prostu muszą mieć to "coś".

Najbardziej cenię otwartość, serdeczność, poczucie humoru (nie cierpię gburów, biadolenia o niczym a już najbardziej śmieszy mnie, gdy jakaś nastolatka/nastolatek mówi jaki to nie jest dojrzały - jeśli ktoś uważa siebie w wieku nastu lat za dojrzałego to chyba musi być nieszczęśliwy... współczuję mu serdecznie), szczerość (nawet jeśli miałaby boleć, ważne że osoba która mówi, mówi to szczerze), cenię często osoby, które wiedzą co robią, co mówią (nie cierpię osób, które gadają nie od rzeczy, wymyślają historie i ciągle powtarzają ile to oni nie przeszli...), lubię ludzi stojących twardo na ziemi. Cenię bardzo rozważność i realizm - jak widzę cwaniaka z pomysłem wylecenia w kosmos i podbicie innej planety to omijam go szerokim łukiem . Cenię także dojrzałość, ale nie taką o któej wspominałam, ale dojrzałość umysłową - w skłąd tego wchodzi odpowiedzialność, wspomniana już przeze mnie rozważność i inteligencja. Cenię także wieczne zadowolenie i optymizm, cieszenie się małymi rzeczami.
Do tego dodać jeszcze tolerancyjność, miłość do zwierząt i ciągły uśmiech na twarzy.

Aha i jeszcze nie znoszę ciągłej zmiany zdania i niezdecydowania u drugiej osoby. Chociaż raczej mnie to śmieszy (sytuacja- coś kiedyś było super, jedna osoba się wypowiedziała na temat tego, że jest be i od razu elita się zbiega i integruje razem z pomysłodawcą, po prostu śmiech na sali i żenada w jednym).

cierpliwośc do mnie... ;)

Hm... co cenię? chyba najbardziej to, iż ktoś nie odtrąci mnie z byle powodu. Zawsze zeby wspierał mnie na duchu tj na dobre i na złe. Lubię jak ktoś jest dowcipny, imprezowy.. i żeby wytrzymał ze mną, bo ja sie ciągle kłócę xDD

Ja cenie:
1. poczucie humoru,
2. tolerancja i by nie byl bezduszny,
3. szczerosc,
4. by ze mna wytrzymywal :PP Bo ja tez sie ciagle kloce,
5. by byl otwarty na nowe znajomosci, lubil nowe miajsca itd,
6. by jak cos mu nie wyjdzie umial sie z tego smiac,
7. orginalnosc :)
troche chyba powinno byc w innej kolejnosci ;p

u ludzi cenię przede wszystkim szczerość i tolerancje. człowiek musi umieć przyznać się do swojego błędu, powinien mieć swoje zdanie no i musi wytrzymać ze mną co wcale łatwe nie jest.
Nie lubię egoistów i jak pisali moi poprzednicy też staram się nie być egoistką choć czasami to bardzo trudne zadanie. jest wiele innych rzeczy które sprawiają że o danym człowieku pomyślę "równy z niego gość, może kiedyś będziemy przyjaciółmi...?" jednak te jest dla mnie najważniejsze.

szczerość.

szcerość,poczucie humoru,stanowczość,wyrozumiałośc,miłe usbosobienie...

* poczucie humoru
* tolerancyjność
* pewien stopień inteligencji :lol:
* oryginalność :diabelek:

własnie!
tolerancyjność też.
koffany dog :D

Co ja cenię w innych? Przede wszystkim szczerość. I to, że nie obsmarują mnie za plecami. Albo że nie wbiją mi noża, jak tylko odwrócę się.

Ja cenię poczucie humoru, tak jak powiedziała MKD - inteligencję, tolerancję, szczerość... Ludzi którzy mają w sobie to "coś", a mało takich znam.
I to, że nie chcą mnie zmienić tak, jak im się podoba.

Cenie w ludziach: naturalność, szczerość, poczucie humoru, dystans do siebie, otwartość, prawdomównosć, tolerancje, wrażliwość, uczynność, oraz  obtymizm.. pewnie jeszcze o czymś zapomniałam ale to nic jak mi sie przypomni to napisze... :D

Szczerość, poczucie humoru i optymizm - najważniejsze.

Poczczucie humoru, szczerość, tolerancja, optymizm

spokoj,umiejetnosc logicznego myslenia i poczucie humoru

Hmm... Co cenie u ludzi?

Szczerość  - nie nawidzę jak ktoś owija w bawełne albo kłamał, żeby mi było "miło". Wole zwykłą szczerość i walenie prosto z mostu. Przynajmniej wiem co w sobie poprawić
Poczucie humoru - wiecznym smutasą co biorą wszystko na poważnie mówimy STOP
Tolernacja - nie wyobrażam sobie przebywania z kimś, kto ocenia ludzi po kolorze skóry, orjentacji, słuchanej muzyki, wyglądu, ubioru, zainteresowań
Pozytywne zakręcenie - jak można żyć bez planów podbica świata za pomocą słomki i mleka czekoladowego ;P
Zachowanie odpowiedne do sytuacji - to chyba mówi samo za siebie
Wewnętrzny luz
Odwagę

Nie toleruje u innych:

Ciągłego użalania się nad sobą i narzekania na wszystko co zrobie.
Za dużego ego.
Wywyższania sie, to już całkowicie dobija.
Jeśli ktoś nie potrafi o siebie zadbać i ze wszystkim lata do swoich rodziców, albo straszy starszymi koleżkami...

Przede wszystkim u innych cenię
Honor
Szczerość
Uczciwość
Lojalność
Inteligencję :)